Η Ελένη, ένα από τα μυθολογικά πρόσωπα που απασχόλησαν την ποιητική διάνοια του Ρίτσου, απελευθερώνεται από τα δεσμά του μύθου: είναι μια ηλικιωμένη ("Γρια - γριά - εκατώ, διακοσίω χρονώ"), χωρίς φύλο, που λίγο πριν πεθάνει μας χαρίζει έναν μονόλογο-κύκνειο άσμα για την ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, την αδυναμία των λέξεων να περιγράψουν την πραγματικότητα και τη μνήμη.