use the file or the thumbnail according to the license: CC BY-NC-SA 4.0 Attribution-NonCommercial-ShareAlike
«Liberté» moderne et «Vertu» antique: Benjamin Constant et la théorisation de la délimitation entre privé et public
Krulic , Brigitte
Η ανάγκη διαχωρισμού της ιδιωτικής σφαίρας από τη δημόσια εγγράφεται στο πλαίσιο της συνέχισης των ιδεολογικών συζητήσεων που γεννήθηκαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό· αυτή συνιστά ένα από τα θεμέλια του φιλελεύθερου στοχασμού, που θεωρητικοποιείται στην αρχή του 19ου αιώνα με το έργο Considérations sur la Révolution française της Madame de Staël (1818), και στη συνέχεια από τον Benjamin Constant το 1819, όπως προκύπτει από τη διάλεξή του με τίτλο De la Liberté des Anciens comparé à celles des Modernes. Ο ορισμός μιας «ελευθερίας» που προστατεύει τους ανθρώπους καταγγέλλει τις ακρότητες της περιόδου της Τρομοκρατίας που διεπράχθησαν στο όνομα των δημοκρατικών αρχών και μιας «αρετής» εμφορούμενης από τα ιδανικά της Αρχαιότητας. Ο Benjamin Constant παίρνει θέση υπέρ μιας ιστορικής οπτικής θεσμών και πολιτικής πρακτικής· ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι ο κόσμος των συγχρόνων δεν έχει πλέον πολλά κοινά με την αρχαία Σπάρτη ή τη Ρωμαϊκή δημοκρατία, δείχνει ότι το αρχαίο πρότυπο που βασίζεται στη γενεσιουργό αρχή της «αρετής» δεν μεταβιβάζεται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες της Βιομηχανικής Επανάστασης: η μίμηση των αρχαίων φέρει εντός της συνέπειες ολέθριες και αποτρόπαιες. Αντιδιαστέλλοντας την ελευθερία των αρχαίων, όπου βασιλεύει η αρετή και καταργείται η διάκριση μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, και την ελευθερία των συγχρόνων, ο Constant δημιούργησε μια ουσιώδη διάκριση και έδωσε ιστορική διάσταση στην έννοια της ελευθερίας, δείχνοντας πως τα όρια της δεν μπορούν να εκτείνονται πέρα από τις ειδικές συνθήκες μιας δεδομένης κοινωνίας.
Academy of Athens
