use the file or the thumbnail according to the license: CC BY-NC-SA 4.0 Attribution-NonCommercial-ShareAlike
The Doctrine of Recollection at Phaedo 74A-75D: Coherence is not enough
Digby, Thomas
Αντίθετα προς τις απόψεις μερικών νεώτερων σχολιαστών στο άρθρο αυτό υποστηρίζεται η θέση, οτι το δόγμα της ανάμνησης, όπως προτείνεται από τον Πλάτωνα στον Φαίδωνα 74a-75d, είναι συνεπές και καθεαυτό και με το υπόλοιπο μέρος του διαλόγου. Η μέθοδος είναι βασικά εξηγητική και προσπαθεί να δώσει στο υπο θεώρηση χωρίο την καλύτερη και ισχυρότερη δυνατή εξήγηση, δείχνοντας πως ξεπερνά ο Πλάτων τις αντιρρήσεις των νεώτερων κριτικών του. Μία από τις αντιρρήσεις αυτές είναι ότι το δόγμα της ανάμνησης συγκρούεται με την άποψη, που αναπτύσσεται προηγουμένως στον Φαίδωνα, ότι ο τρόπος για να αποκτήσει κανείς γνώση των Ιδεών είναι να εξαγνίσει την ψυχή του, ζώντας το φιλοσοφικό βίο. Δεν υπάρχει ωστόσο σύγκρουση, όταν γίνει κατανοητό ότι το προηγούμενο χωρίο έχει να κάνει με την άμεση και κατευθείαν γνωριμία με τις Ιδέες, ενώ το χωρίο που ακολουθεί λέει πως ξαναθυμόμαστε τις Ιδέες. Αναπτύσσοντας τη θεωρία των ιδεών στο χωρίο αυτό ο Πλάτων εξυπονοεϊ ότι οι Ιδέες χρησιμεύουν ως αύτο-κατηγορικά υποδείγματα (self- predicating standards). Οι κριτικοί βρήκαν δυσκολίες και με το ρόλο των "Ιδεών ως υποδειγμάτων (κανόνων) και με την αυτο-κατηγόρηση των Ιδεών. Προσεκτικότερη ανάλυση δείχνει ωστόσο, ότι οι υποτιθέμενες αυτές δυσκολίες στηρίζονται: α) σε παρανοήσεις των λεπτών διακρίσεων της πλατωνικής θεωρίας, β) σε σύγχυση σχετικά με καθημερινές συνήθειες των ανθρώπινων κρίσεων, και γ) στην άτοπη τάση να μεταχειριζόμαστε τις Ιδέες σαν να ήταν αισθητά αντικείμενα. Δυστυχώς, αν και το δόγμα της ανάμνησης αποδεικνύεται τελικά συνεπές, τα επιχειρήματα του Πλάτωνος για την υποστήριξή του, που αναλύονται εδώ, είναι ανεπαρκή για να μας υποχρεώσουν να την αποδεχθούμε. Ιδιαίτερα ανεπαρκή αποδεικνύονται τα επιχειρήματά του για την οικείωση με τις Ιδέες πριν από τη γέννησή μας.
Academy of Athens
