Το γλυπτό, λαξευμένο σε λευκό μάρμαρο, εικονίζει το κεφάλι μιας νεαρής κοπέλας-χορεύτριας. Η μορφή αποδίδεται με ιδεαλιστικά γενικευμένα χαρακτηριστικά που την ανάγουν σε «τύπο». Είναι ανέκφραστη και τα μάτια της κενά. Διακρίνονται επιρροές από τον κλασικισμό και την αρχαία τέχνη. Ακόμα και το υλικό που επέλεξε ο γλύπτης να εργαστεί, το μάρμαρο, φανερώνει την επιρροή που του άσκησε η αρχαία ελληνική γλυπτική. Ο Νίκος Περαντινός (1910-1991) είχε σπουδάσει στην Αθήνα με δάσκαλο τον Θωμόπουλο και στη συνέχεια εργάστηκε στο εργαστήριο του Μιχάλη Τόμπρου (1889-1974). Επηρεάστηκε βαθιά από την αρχαία ελληνική γλυπτική και τον ευρωπαϊκό κλασικισμό, τον οποίο γνώρισε από κοντά όταν συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Το έργο του φέρει συγγενικά στοιχεία με εκείνο του μεγάλου Γάλλου γλύπτη Αριστίντ Μαγιόλ (1861-1944), τα γλυπτά του οποίου χαρακτηρίζονται για την κλασική έμφαση. Ο Περαντινός ασχολήθηκε με προτομές, οι οποίες σταδιακά απέκτησαν ένα πάγιο ακαδημαϊκό ύφος. Το κεφάλι νεαρής χορεύτριας, ανήκει στα έργα προ Παρισιού, με εμφανή όμως όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα καθιερώσει ο Περαντινός αργότερα στο έργο του.
(EL)