δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : Public Domain CC0
Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
Κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο αρκετοί καλλιτέχνες που είχαν εμπλακεί ενεργά στην Αριστερά κατά τα αμέσως προηγούμενα χρόνια μπήκαν σε μια διαδικασία «αυτολογοκρισίας», επιλέγοντας θεματικές που απομακρύνονταν από την κοινωνική τέχνη και τη στράτευση. Ο Τάσσος (Αλεβίζος, 1914-1985), που γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας και σπούδασε χαρακτική με τον Γιάννη Κεφαλληνό στην ΑΣΚΤ (1930-1939), θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία εικαστικών δημιουργών. Διότι στα χρόνια του 1950 –και μάλιστα σε εκθέσεις όπως η α΄ έκθεση της ομάδας «Στάθμη» στο Ζάππειο και η Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1952 στον ίδιο χώρο– παρουσίασε μια σειρά από «ανώδυνα» θέματα: πληθωρικά γυμνά και νεκρές φύσεις που θύμιζαν το έργο του Γαλάνη, αλλά και τοπία της Ύδρας, της Ναυπάκτου, ήρωες του 1821 ή τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, θέματα που αντικατέστησαν τα παιδιά της Κατοχής, τους αντάρτες και τα μπλόκα, τη νεολαία της ΕΠΟΝ. Μέσα σε αυτό το πνεύμα εντάσσεται και η σύνθεση Δυο γυναίκες που ήταν, άλλωστε, μεταξύ των εκτεθέντων έργων του στην Πανελλήνια του 1952. Η σύνθεση αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο όμορφα και ώριμα έργα αυτής της περιόδου του χαράκτη. Στο μεγάλο αυτό τύπωμα, με τα κεφάλια σχεδόν σε φυσικό μέγεθος, ο Τάσσος κάνει μία επίδειξη των τεχνικών του δεξιοτήτων (στην απόδοση της ακρίβειας του προσώπου, της εκφραστικότητας των δύο γυναικών με τη χρήση λιτών μέσων όπως το μαύρο και άσπρο), αλλά και την ολοένα και εντεινόμενη ροπή του προς τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη, που έκτοτε καθόρισε εμφατικά το ύφος του μέσα στο πλαίσιο του κινήματος για «επιστροφή στην παράδοση». Οι δυο νέες εικονίζονται μέχρι το ύψος των ώμων, ενώ τους μακριούς, στυλιζαρισμένους λαιμούς τους καλύπτουν μαργαριταρένια περιδέραια. Εντύπωση προκαλεί το βλέμμα τους, που θυμίζει βυζαντινές αγίες, όπως επίσης και το πλάσιμο των χειλιών ή η απόδοση της κόμης τους.
(EL)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
.png){kind=logo}
1 JPEG
