δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : Public Domain CC0
Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
Η Φρόσω Μιχαλέα (1936-2001) ξεκίνησε σχέδιο κοντά στον Γιώργο Μπουζιάνη, το 1953, αλλά από το 1954 έως το 1958 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, στη Γενεύη της Ελβετίας. Μολονότι σήμερα είναι γνωστή για τη μνημειακή, αφαιρετική γλυπτική της, όπου υιοθετεί γεωμετρικές φόρμες με μινιμαλιστική αντίληψη, ενώ δουλεύει με το ξύλο ή τον βιομηχανικό χάλυβα, το γλυπτό της συλλογής του Μουσείου προέρχεται από την πρώιμη φάση του έργου της. Χρονολογείται, μάλιστα, έναν χρόνο μετά την αποφοίτησή της από τη Σχολή. Η Ρεγγίνα, όπως τιτλοφορείται η συγκεκριμένη προτομή, είναι ένα από τα έργα που εξέθεσε η νεαρή τότε γλύπτρια στην Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1963, στην πρώτη συμμετοχή της στον κρατικό θεσμό. Πρόκειται για την προτομή μιας νέας κοπέλας, που χαρακτηρίζεται από το ευρύ μέτωπο, τον μακρύ και λεπτό λαιμό, τα τραβηγμένα πίσω μαλλιά και τον σχεδόν γεωμετρικό ψηλό κότσο. Το κορίτσι αποδίδεται ανέκφραστο. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μόλις που διακρίνονται, δουλεμένα με τρόπο λιτό και απέριττο. Το κεφάλι και το σώμα κατασκευάζονται, ουσιαστικά, από καθαρά επίπεδα, που γίνονται περισσότερο φανερά όταν κοιτάζει κανείς το κεφάλι από όψη τριών τετάρτων. Χωρίς να ξεφεύγει από το αυστηρό πλαίσιο της ακαδημαϊκής σπουδής – η Ρεγγίνα πιθανότατα πρέπει να συνδεθεί με κάποιο μοντέλο από τη Γενεύη– το γλυπτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλια που εκτέθηκαν στο γύρισμα από τη δεκαετία του 1950 σε εκείνη του 1960, στην Αθήνα. Και κατά μία έννοια, προοικονομεί την αφαιρετική γλυπτική της Μιχαλέα που ακολούθησε λίγο αργότερα: οι Κορμοί (1964-1970) και ιδίως η σειρά των ξύλινων γλυπτών με τίτλο Διάλογοι Α και Β (1970-1975).
(EL)
γλυπτική
(EL)
Τρισδιάστατα Αντικείμενα και Έργα Τέχνης Γλυπτό
(EL)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.