Η έννοια της μεταμόρφωσης είχε απασχολήσει έντονα τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες στη Δύση κυρίως λόγω της επίδρασης του ποιητικού έργου Μεταμορφώσεις του Οβιδίου, που χρονολογείται στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. Έδινε, επίσης, την αφορμή σε ζωγράφους, γλύπτες και χαράκτες να πραγματευτούν το γυμνό γυναικείο σώμα μέσα από διάφορες μυθολογικές αφορμές. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο μύθος της Λήδας και του κύκνου υπήρξε ένα από τα πιο δημοφιλή θέματα στη δυτικοευρωπαϊκή τέχνη ήδη από την εποχή της Αναγέννησης. Πρόκειται για την ιστορία όπου ο θεός Δίας μεταμορφωμένος στο γοητευτικό υδρόβιο πτηνό παρασύρει τη Λήδα σε μια ερωτική ένωση. Σύμφωνα με τον μύθο, η Λήδα, μυθική βασίλισσα της Σπάρτης και σύζυγός του Τυνδάρεω, έκανε συνολικά τέσσερα αυγά: από αυτά γεννήθηκαν δύο αγόρια και δύο κορίτσια, οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης και οι Κλυταιμνήστρα και Ελένη. Όμως, μόνο τα δύο από αυτά τα παιδιά ήταν του Δία, ο Πολυδεύκης και η Ωραία Ελένη, ενώ τα άλλα δύο προέρχονταν από την ένωση της Λήδας με τον θνητό σύζυγό της. Στο συγκεκριμένο χαρακτικό, δουλεμένο με ύφος που παραπέμπει σε χαράκτες του Μπαρόκ αλλά και του 19ου αιώνα, ο Δημήτρης Γαλάνης (1879-1966) αποδίδει το σώμα της νέας από την πίσω όψη, καθώς εκείνη σκύβει και αφαιρεί τα ρούχα της, ενδεχομένως για να κάνει μπάνιο. Δίπλα της, στα αριστερά, διακρίνεται ο κύκνος που την προσεγγίζει τρυφερά. Αποφεύγοντας της έντονες φωτοσκιάζεις και τις πολύ σκοτεινές ζώνες μαύρου, ο Γαλάνης χρησιμοποιεί ως βασικό εκφραστικό του μέσο τη λεπτή γραμμή. Χαράσσει το σχέδιό του με προσοχή, και αφήνει το φως να διαγράψει τις λεπτομέρειες που αναδύονται μέσα από ένα πυκνό πλέγμα γραμμών, όπως το κορμί της γυναίκας.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
