Ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος (1883-1965) αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών το 1914. Άρχισε να ασχολείται με τη χαρακτική το 1918 και σύντομα αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες χαράκτες στην Αθήνα, που με το έργο του επέδρασε καταλυτικά στους νεότερους. Κατεξοχήν ξυλογράφος, μετά τον Πόλεμο έδωσε σχεδόν αποκλειστικά χαλκογραφίες. Η συγκεκριμένη σύνθεση εικονίζει μια γυμνή νέα γυναίκα από τους ώμους και πάνω (καθώς ο καλλιτέχνης δίνει έμφαση στα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου της). Χωρίς να ωραιοποιεί τη μορφή, της δίνει μνημειακό χαρακτήρα ανάγοντάς την σε κύριο και βασικό θέμα της εικόνας, σε πρόσωπο που στέκει στιβαρό και στρέφει με σιγουριά το βλέμμα στον θεατή. Το σχέδιο είναι αδρό, γρήγορο και εξπρεσιονιστικό. Με σίγουρες κινήσεις και πλατιές πινελιές ο χαράκτης απλώνει το τυπογραφικό μελάνι πάνω στην τυπογραφική πλάκα, πλάθοντας το πρόσωπο. Σε ορισμένα σημεία (στα μαλλιά, στο φόντο, στους ώμους), ξύνει το μελάνι αφήνοντας λευκό χρώμα, ενώ με ανάλογο τρόπο φωτίζει τα μάτια και στόμα της γυναίκας. Αυτός ο γρήγορος τρόπος εκτέλεσης, σχεδόν εξπρεσιονιστικός, και σε ύφος που θυμίζει χαρακτικά δικά του αλλά και του Δημήτρη Γαλάνη, είναι μάλλον σπάνιος στο έργο του. Και γεννά τη θετική έκπληξη με τη δύναμη της περιγραφής και τη σιγουριά της εκτέλεσης. Έργο μιας καλλιτεχνικής ωριμότητας, η συγκεκριμένη εκτύπωση θα πρέπει ίσως να χρονολογηθεί στα πρώτα χρόνια μετά τον Πόλεμο, όταν και ο Θεοδωρόπουλος πειραματιζόταν με τις δυνατότητες της χαλκογραφίας.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
