Τοπίο Αττικής
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*

1  ψηφιακό αρχείο

basic type logo 1 JPEG

δείτε ή κατεβάστε το ψηφιακό αρχείο
απευθείας από τον ιστότοπο του αποθετηρίου*
χρησιμοποιήστε
το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
Public Domain CC0
Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
CC0



Τοπίο Αττικής (EL)

Αγήνωρ Αστεριάδης (EL)

Στην παράσταση απεικονίζεται ένα τοπίο από την Αττική. Στο πρώτο επίπεδο διακρίνεται ένα λιβάδι όπου διακρίνονται μια νέα και μία κατσίκα που βόσκει, πίσω τους απλώνεται μια σειρά δέντρων και στο βάθος δεσπόζει πιθανόν ο ορεινός όγκος της Πεντέλης. Δουλεμένο με αφαιρετικό σχέδιο και μουντά χρώματα, που απλώνονται στην επιφάνεια άλλοτε σε πλατιές ζώνες χρώματος και άλλοτε με λεπτές πινελιές, το σύνολο αποπνέει γαλήνη. Πολύ πιο ελεύθερα αποδίδονται το γαλάζιο-μπλε βουνό (όπως διακρίνεται λόγω της ατμοσφαιρικής προοπτικής) και ο συννεφιασμένος ουρανός. Το έργο εντάσσεται μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της μεταπολεμικής παραγωγής του Αστεριάδη, μία περίοδο κατά την οποία ο καλλιτέχνης ενδιαφερόταν για την περαιτέρω απλοποίηση της έκφρασής του με άξονα το τοπίο και ιδίως την εξοχή της Αττικής (πρβλ. το Τοπίο Αττικής, επίσης στη συλλογή του Μουσείου). Ο Αγήνωρ Αστεριάδης (1898-1977) ήταν ένας από τους σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στη Λάρισα και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1915-1921). Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες της εποχής που άντλησε επιρροές από τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό (ιδίως τον κυβισμό) και από τους πρώτους που στράφηκε στη μελέτη της βυζαντινής και της λαϊκής παράδοσης. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του κινήματος για «επιστροφή στην παράδοση», κίνημα που υπηρέτησε και μεταπολεμικά. (EL)

ζωγραφική (EL)

τέμπερα σε χαρτί (EL)

23 × 34,5 εκ. (EL)


1948 (EL)


Πολιτισμός (κουλτούρα) (EL)

Εικόνα

http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.el




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.