Ο Πολύκλειτος Ρέγκος (1903-1984) γεννήθηκε στο Χαλκί Νάξου, από όπου καταγόταν ο πατέρας του, έζησε όμως από το 1913 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1920-1926) με δάσκαλο τον Νίκο Λύτρα. Στη Σχολή συνδέθηκε φιλικά με τους συσπουδαστές του Σπύρο Βασιλείου, Αντώνη Πολυκανδριώτη και Σπύρο Κόκκινο και έκαναν από κοινού μία έκθεση στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας το 1926. Την ίδια χρονιά, ο Ρέγκος επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Άγιο όρος, μέρος που με το πέρασμα των χρόνων θα αναδεικνυόταν σε κομβικό θέμα της ζωγραφικής του. Τον επόμενο χρόνο, το 1927, πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αίθουσα της Δημοκρατικής Ενώσεως Θεσσαλονίκης, που ήταν μάλιστα και η πρώτη έκθεση Θεσσαλονικιού καλλιτέχνη στην πόλη. Εκείνη την περίοδο και προτού ο Ρέγκος φύγει για το Παρίσι (όπου έζησε από το 1930 έως το 1935) η ζωγραφική του είχε επηρεαστεί από την εργασία του δασκάλου του Λύτρα, αλλά και του Σπύρου Παπαλουκά, που συγκαταλέγονταν τότε μεταξύ των πιο πρωτοποριακών Ελλήνων ζωγράφων. Το Τοπίο με μοναστήρι, του 1927, που προφανώς σχετίζεται με το ταξίδι του νεαρού στον Άθωνα, φανερώνει την εμφατική επίδραση της εργασίας του Παπαλουκά. Η ανάπτυξη της σύνθεσης καθ’ ύψος, η απουσία της ζώνης του ουρανού, το απλοποιημένο σχέδιο, το πλάσιμο των όγκων με καθαρά χρώματα και η κυριαρχία του φωτός είναι στοιχεία που συνδέουν φανερά το συγκεκριμένο έργο του Ρέγκου με ανάλογες τοπιογραφίες του Παπαλουκά, ιδίως από την ενότητα των τοπίων της Λέσβου. Στον πίνακα εικονίζεται μία βραχώδης, απόκρημνη πλαγιά, με τη λιγοστή αλλά πυκνή βλάστηση να συγκεντρώνεται στα δεξιά. Ανάμεσα στα δέντρα, μόλις που διακρίνεται ένα μικρό κτίσμα, πιθανόν κάποια σκήτη που συνδέεται με κάποια μονή του Αγίου Όρους. Η αίσθηση που καλλιεργείται στον θεατή είναι, τελικά, αυτή της απομόνωσης των μοναχών από τον κόσμο και της απόσυρσης στην άγρια φύση, προκειμένου να αφιερωθούν στον Θεό.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG