Το 1917 ο Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967) δημιούργησε το έργο Αποκαθήλωση (γνωστό και ως Θρήνος), το οποίο χαρακτηρίζεται από βασικά στοιχεία του προσωπικού του ιδιώματος, όπως για παράδειγμα την έλλειψη προοπτικής, τις σχηματοποιημένες μορφές, τις γεωμετρικές φόρμες. Ο Παρθένης σπούδασε ζωγραφική στη Βιέννη, ενώ στη συνέχεια έζησε ένα διάστημα στο Παρίσι, όπου γνώρισε τα ρεύματα του μεταϊμπρεσιονισμού. Στην πορεία ασχολήθηκε και με θρησκευτικά θέματα αποδίδοντάς τα με το προσωπικό του ύφος, το οποίο διαμόρφωσαν η κυρίως ο ιμπρεσιονισμός, ο βιεννέζικος συμβολισμός. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι μορφές της Παναγίας και του νεκρού Χριστού τα σώματα των οποίων μέσω των καμπύλων γραμμών που τα απαρτίζουν συγκλίνουν στο μέσο περίπου του πίνακα. Γύρω από το σώμα του Χριστού τοποθετούνται οι υπόλοιπες μορφές, οι οποίες συνεχίζουν τον ρυθμό των καμπύλων γραμμών. Η καμπύλη απαντάται και στο τοπίο (δέντρο αριστερά, λόφοι στο βάθος). Έτσι, γίνεται όχημα μεταφοράς του θρήνου για τον νεκρό Χριστό και της τραγικότητας της σκηνής. Με το έργο αυτό μπορεί να ειπωθεί πως ο Παρθένης εκμοντέρνισε τη θρησκευτική ζωγραφική, διατηρώντας παράλληλα την πνευματικότητα της βυζαντινής τέχνης. Η Αποκαθήλωση της Ρόδου αποτελεί λιθογραφική αναπαραγωγή του ζωγραφικού έργου του Παρθένη.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
