Τον Νοέμβριο του 1963, ο ζωγράφος Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1983) συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Ρούλη, επισκέφτηκε πρώτη φορά τη Ρόδο. Απώτερος σκοπός της επίσκεψής του ήταν να αναλάβει την εκτέλεση μιας μεγάλης τοιχογραφίας για το εστιατόριο του ξενοδοχείου Σπάρταλη, που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, επί των οδών Πλαστήρα και Μπλέσσα. Το θέμα της τοιχογραφίας ήταν ο Ροδίτικος χορός και θα απεικόνιζε νέες και νέους με παραδοσιακές ενδυμασίες στο πλαίσιο ενός λαϊκού πανηγυριού. Σήμερα, η παράσταση έχει απομακρυνθεί από το ξενοδοχείο (που δεν λειτουργεί) και κοσμεί την αίθουσα Εθιμοτυπίας του Δημαρχείου Ρόδου. Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί τμήμα της τελικής μακέτας του έργου και συγκεκριμένα της δεξιάς πλευράς. Έχει ύψος μεγαλύτερο από 250 εκ. και πλάτος 120 εκ., δηλαδή είναι κοντά στις μνημειακές διαστάσεις της τελικής τοιχογραφίας (300 × 450 εκ.). Δεξιά εικονίζονται τρεις μουσικοί: ο ένας παίζει κλαρίνο όρθιος πίσω, ο άλλος λαούτο και ο τρίτος παίζει βιολί καθιστός στο βάθος. Μπροστά τους, μια νέα με ροδίτικη φορεσιά κρατάει με το αριστερό της χέρι λευκό μαντήλι και ακολουθεί τον χορό. Οι μορφές αποδίδονται με ακρίβεια – σχεδιάζονται με σκληρά, μαύρα περιγράμματα και έντονα χρώματα. Το βάθος αποδίδεται μόνο με υδατογραφία και μάλιστα σε απαλούς γαλαζοπράσινους τόνους. Η αντίληψη του ζωγράφου είναι συγγενική με τα έργα της Σκύρου αλλά και τις άλλες μεγάλες συνθέσεις των χρόνων εκείνων, ωστόσο δεν εστιάζει εδώ τόσο στο πολιτικό μήνυμα της εργασίας, όσο στον λαϊκό και διαχρονικό χαρακτήρα της παράδοσης, ειδικά της μουσικής και του χορού.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
