Μέσα σε ένα ορεινό τοπίο, όπου κυριαρχούν οι άγριοι όγκοι των βουνών και οι βαθιές χαράδρες, στο πρώτο επίπεδο ανοίγεται ένα πλάτωμα. Εκεί έχει κατασκηνώσει μια ομάδα ανθρώπων. Έχουν στήσει μια πρόχειρη σκηνή από κλαδιά και δείχνουν να ξεκουράζονται. Πιθανόν να είναι κυνηγοί. Η πλαγιά, μπροστά τους, που κόβει διαγώνια τη σύνθεση, αφήνει να φανεί το ανάγλυφο του τοπίου, ενώ τη σύνθεση επιστέφει η ζώνη του ουρανού. Τη μονοτονία της σπάνε τρία πουλιά που πετούν το ένα πίσω από το άλλο. Το σχέδιο είναι αφαιρετικό αλλά ακριβές. Με λεπτές χαράξεις, που προδίδουν εξαιρετική τεχνική δεξιότητα, ο Γιώργης Βαρλάμος (1922-2013) περιγράφει τις μορφές, πλάθει τους ορεινούς όγκους, δημιουργεί μια εικόνα που καθορίζεται από το πλέγμα των χαράξεων. Το αποτέλεσμα, χωρίς να χάνει σε περιγραφική δύναμη και χωρίς να αρνείται την καταγωγή του από το σχέδιο, συλλαμβάνει το φως και την αναγλυφικότητα του βράχου, δίνοντας στο τελικό αποτέλεσμα μια σαφώς ζωγραφική αίσθηση. Ο χαράκτης γεννήθηκε στην Πάρο και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Στη ζωγραφική είχε δάσκαλο τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Όπως, το διάστημα 1942-1947 παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής κοντά στον Γιάννη Κεφαλληνό και αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους μαθητές και βοηθούς του κατά τα αμέσως επόμενα χρόνια. Μετά τον Πόλεμο, ο Βαρλάμος ασχολήθηκε με την ξυλογραφία, τη λιθογραφία, τη ζωγραφική, σχεδίασε γραμματόσημα, εικονογράφησε βιβλία επιδεικνύοντας πάντοτε εξαιρετική τεχνική μαεστρία. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες χαράκτες του β΄ μισού του 20ού αιώνα.
(EL)