Μετά την κάθοδό του από το βουνό, τον Οκτώβριο του 1944, και την επιστροφή του στην Αθήνα, ο ζωγράφος Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1983) πήρε μέρος στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη που εξέφρασαν την διογκούμενη αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων για τη συμπεριφορά των Άγγλων και οδήγησε στα αιματηρά Δεκεμβριανά. Το θέμα των μαζικών αυτών συγκεντρώσεων συντάραξε τον ζωγράφο που το επεξεργάστηκε σε μια σειρά από τεχνικές (σε σχέδια, σε μελέτες με χρώμα, σε χαρακτικά, επιλέγοντας δηλαδή πότε τη σκληρή γραμμή και πότε την πλαστικότητα του πινέλου). Στο συγκεκριμένο χαρακτικό, δουλεμένο με λινόλεουμ, ο Σεμερτζίδης υιοθετεί ένα απλό σχήμα στο οποίο φαίνεται πως είχε καταλήξει στη διαδικασία για τη δημιουργία μιας μνημειακότερης σύνθεσης: το πλήθος σαν μια ενιαία μάζα να κινείται ορμητικά προς τα εμπρός. Η αριστερή πλευρά, με τους διαδηλωτές, αποδίδεται βασισμένη πάνω στην αντίθεση λευκού-άσπρου, ωστόσο η δεξιά πλευρά –εκεί όπου κατευθύνεται η διαδήλωση– βυθίζεται στο σκοτάδι, μια συνθετική επιλογή που κρύβει συμβολική χροιά. Η γλώσσα του Σεμερτζίδη δεν είναι ρεαλιστική αλλά εκκινεί από τον εξπρεσιονισμό και παραπέμπει στους Γερμανούς χαράκτες του Μεσοπολέμου και ειδικά την Καίτε Κόλβιτς. Οι μορφές του αποδίδονται με ελάχιστες αλλά αποφασιστικές χαράξεις, με σκληρές γραμμές και αφαιρετική διάθεση, σχηματοποιημένες με τρόπο που να αποδίδουν το ανώνυμο αλλά μεγάλο πλήθος.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
