Τα γαλήνια, παραθαλάσσια τοπία που φιλοτέχνησε ο Βάλιας Σεμερτζίδης (21911-1983) από τις περιοχές της Ανατολικής Αττικής, όπως η Ραφήνα, μοιάζουν το ακριβώς αντίθετο από τις άγριες, επικού ύφους τοπιογραφίες με θέμα τα βουνά των Αγράφων. Με κυρίαρχο αίσθημα τον λυρισμό και πρωταγωνιστές της σκηνής τους μαλακούς όγκους των λόφων όπως πέφτουν μέσα στη θάλασσα, τα τοπία αυτά πραγματεύονται μια φύση φιλόξενη, γοητευτική, που επιτρέπει τη γαλήνη και τον ρεμβασμό, συνιστά καταφύγιο και καλλιεργεί τη σύνδεση του ανθρώπου με αυτή. Εδώ ο ζωγράφος αποδίδει έναν κολπίσκο – πιθανότατα πρόκειται για το Κόκκινο Λιμανάκι της Ραφήνας, το οποίο ο ζωγράφος έχει απεικονίσει και σε άλλες περιπτώσεις. Δουλεμένο με παστέλ, το τοπίο απεικονίζει στο πρώτο επίπεδο μερικά βράχια που οριοθετούν την ακτή, ενώ ορισμένα είναι μέσα στο νερό. Η παραλία απλώνεται ολόγυρα και προφυλάσσεται από τους λόφους στην κορυφή των οποίων φυτρώνουν πεύκα. Σήμερα, βέβαια, η περιοχή έχει κτιστεί αρκετά και δεν θυμίζει καθόλου την ερημική ακτή που απεικόνισε ο Σεμερτζίδης στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Το σχέδιο είναι αφαιρετικό, οι φόρμες αποδίδονται με γενικευτική διάθεση, και έμφαση δίνεται στο χρώμα. Ο ζωγράφος, άλλωστε, εκμεταλλεύεται τα παστέλ συνδυάζοντας το σχέδιο με τον χρωματισμό, δουλεύοντας με τις κιμωλίες και με τα δάχτυλα πλάθοντας το χρώμα πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία πλούσιων τονικοτήτων, το μπέρδεμα των τόνων και η αίσθηση ενός έντονου αλλά μαλακού φωτισμού που ενοποιεί το σύνολο. Στην ατομική του έκθεση στην αίθουσα «Παρνασσός» ο Σεμερτζίδης είχε εκθέσει περισσότερα από σαράντα τοπία, τα περισσότερα (20) από τη Ραφήνα και αρκετά εκτελεσμένα με παστέλ. Δεν αποκλείεται η συγκεκριμένη σύνθεση να ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν τότε εκτεθεί.
(EL)
City/village/populated place
.png){kind=logo}
1 JPEG
