Καφενείο του χωριού

Καφενείο του χωριού (EL)

Μανόλης Πολυμέρης (EL)

Σε ένα σκοτεινό εσωτερικό συνωστίζονται διάφορες μορφές που αποδίδονται με τρόπο σχηματικό και αφαιρετικό. Σύμφωνα με τον τίτλο του έργου, πρόκειται για μια άποψη του καφενείου ενός χωριού και είναι έργο του αυτοδίδακτου καλλιτέχνη Μανώλη Πολυμέρη. Ο ζωγράφος γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όμως ζει και εργάζεται στο χωριό Κλεινές, κοντά στη Φλώρινα, επιλέγοντας την αποστασιοποίηση τόσο από τους περισπασμούς των μεγάλων αστικών κέντρων. Η ζωγραφική του αντλεί από τη μεγάλη ευρωπαϊκή παράδοση του εξπρεσιονισμού, την οποία προσεγγίζει με προσωπική και αφαιρετική διάθεση. Εκμεταλλεύεται, επίσης, στοιχεία όπως τις χαράξεις και τη γραφή, επιτιθέμενος στη ζωγραφική επιφάνεια. Συνδυάζει τις δυτικοευρωπαϊκές του αναφορές με τη μελέτη της βυζαντινής ζωγραφικής, διαμορφώνοντας ένα σαφώς πρωτότυπο εικαστικό ιδίωμα που τον αναδεικνύει σε έναν από τους σημαντικότερους εικαστικούς δημιουργούς των τελευταίων δεκαετιών στο πεδίο του νεοεξπρεσιονισμού. Η αναβίωση της παραστατικής ζωγραφικής και μάλιστα υπό το πρίσμα του εξπρεσιονισμού ήταν ένα διεθνές φαινόμενο που ήρθε, εν μέρει ως απάντηση στην κυριαρχία της pop art αλλά και των εννοιολογικών τάσεων. Στην Ελλάδα, αυτές οι αντιλήψεις συνέχισαν τις ρεαλιστικές τάσεις που είχαν αναπτυχθεί κατά τη δικτατορία. Δημιουργήθηκε, με αυτόν τον τρόπο, διεθνώς αλλά και εντός της χώρας, ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική του καβαλέτου. Σε αυτήν την τάση εγγράφεται και η δημιουργία του Πολυμέρη. Στον πίνακα, που δουλεύεται με αφαιρετικό σχέδιο, και κυρίως με σκούρα, μουντά χρώματα –κυριαρχεί το μαύρο, το γκρίζο, το σκούρο μπλε που τονίζονται από λίγες ζώνες κόκκινων, κίτρινων και λευκών τόνων– διαμορφώνεται μια αντίληψη που παραπέμπει στις σκοτεινές συνθέσεις του μπαρόκ αλλά και στις ζοφερές συνθέσεις των Γερμανών εξπρεσιονιστών των αρχών του 20ού αιώνα. Οι θαμώνες του καφενείου αποδίδονται σαν φασματικές μορφές, σκυφτοί, τερατώδεις, μέσα σε έναν αφιλόξενο χώρο. Χαράξεις και δυσανάγνωστες λέξεις διανθίζουν τη ζωγραφική επιφάνεια και υπονομεύουν την αίσθηση ενός συμβατικού πίνακα: το έργο είναι πεδίο συγκρούσεων, διαρκών και βίαιων επιθέσεων μέσω του χρώματος και της γραφίδας, δημιουργώντας εντέλει έναν επιθετικό, προσωπικό εικαστικό λόγο. (EL)

ζωγραφική (EL)

ελαιογραφία σε καμβά (EL)

177,7 × 150,7 εκ. (EL)

1983 (EL)

Πολιτισμός (κουλτούρα) (EL)

Εικόνα

http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.el

Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου

Ψηφιακή Συλλογή Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου