Μετά από τις σπουδές του στην ΑΣΚΤ (1928-1934) αλλά και τη μαθητεία του κοντά στον Φώτη Κόντογλου μεταξύ 1930-1934, ο Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) βρέθηκε το 1935 στο Παρίσι, για να επιστρέψει οριστικά στην Αθήνα το 1936. Στη Γαλλία ήρθε σε επαφή με τη σύγχρονη ζωγραφική (είχε προηγηθεί το 1934 και ως αντίδραση στην κοντογλική διδασκαλία του μια περίοδος κατά την οποία στράφηκε στην αφαίρεση με κάποιες υπερρεαλιστικές αναφορές) και κυρίως με το έργο του Ανρί Ματίς. Σιγά-σιγά, ο νεαρός Έλληνας άρχιζε να διαμορφώνει και το προσωπικό του ύφος, στο οποίο θα κυριαρχούσε η εικόνα του νέου άντρα, γυμνού ή ντυμένου, σε ρεαλιστικές πόζες ή σε αλληγορικές σκηνές, πάντοτε όμως μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον. Αυτή η «αστική ηθογραφία» για τον Τσαρούχη βρήκε έκφραση μέσα και από τον χώρο του καφενείου. Οι Δύο φίλοι κάθονται αντικριστά σε ξύλινες καρέκλες και έχουν τα πόδια τους σταυροπόδι. Ανάμεσά τους, πάνω στο μεταλλικό τραπεζάκι, βρίσκονται ένα βάζο με λουλούδια και δύο σταχτοδοχεία. Ίσως είναι σε κάποιο καφενείο, ίσως πάλι να είναι σε κάποια επίσκεψη, αφού φορούν και οι δύο επίσημη ενδυμασία: πουκάμισο και γραβάτα, αλλά και ακριβά παπούτσια. Το έργο έχει φιλοτεχνηθεί το 1938, δηλαδή μετά την επιστροφή του Τσαρούχη από τη Γαλλία και είναι ένα από εκείνα που δείχνουν την έντονη επιρροή της μεσοπολεμικής εργασίας του Ματίς στον νεαρό Έλληνα. Το σχέδιο είναι λιτό, τα χρώματα απαλά και οι πινελιές σίγουρες. Ο τρόπος εκτέλεσης αναδεικνύει τις έννοιες της σαφήνειας και της απλότητας, την έμφαση στο ουσιαστικό και, κυρίως, την αγάπη του Τσαρούχη για την αστική ζωή.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG