Σε αυτή την ιδιότυπη σύνθεση ο Δημήτρης Περδικίδης (1922-1989) διαχειρίζεται αφηρημένα στοιχεία (κύκλος, κύλινδροι) και ρεαλιστικά αποδομένα στοιχεία (μορφή που τρέχει, λεπτομέρειες διάτρητης ταινίας), για να δημιουργήσει μία κατ’ ουσίαν αλληγορική σύνθεση, που αναφέρεται στα σύγχρονά του κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα. Ειδικότερα, μέσα σε έναν σκούρο μαύρο κύκλο εγγράφονται πέντε ζώνες με κοινό, επαναλαμβανόμενο θέμα: έναν ημίγυμνο άντρα που τρέχει κοιτάζοντας τρομαγμένος πίσω του, μια σειρά από μπομπίνες και διάτρητες ταινίες (punched tape ή paper tape). Ο άντρας αποδίδεται ρεαλιστικά, ενώ πιθανόν η μορφή του αντιγράφεται από κάποιο φωτορεπορτάζ που σχετίζεται με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Καθώς τρέχει απομακρυνόμενος από τις διάτρητες ταινίες, που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση και ασφαλή μεταφορά δεδομένων ιδίως στρατιωτικού χαρακτήρα, γίνεται σαφής η σύνδεση της προσωπικής του μοίρας με τις αποφάσεις που λαμβάνονται απρόσωπα και πολύ μακριά από αυτόν, όμως τον επηρεάζουν με έναν άμεσο, τρομαχτικό τρόπο. Ο πόλεμος, η τεχνολογία, οι μηχανές –και η πολιτική που τις καθοδηγεί– μετατρέπονται με αυτόν τον τρόπο σε έναν συμβολικό αλλά πολύ απτό εχθρό των κοινωνιών και των απλών ανθρώπων. Ο Περδικίδης σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και το 1953, με υποτροφία της ισπανικής κυβέρνησης, πήγε στη Μαδρίτη, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στην Ισπανία έγινε μέλος των ομάδων “Πάσο” (Μαδρίτη) και “Νταλ Αϊ Σετ” (Βαρκελώνη). Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων οι Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1961 και της Βενετίας το 1964 και το 1966, στις οποίες έλαβε μέρος ως εκπρόσωπος της Ισπανίας. Το 1958 τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της Σχολής Γραφικών Τεχνών της Ισπανίας και το 1961 με το πρώτο βραβείο της Ένωσης Ισπανών Κριτικών Τέχνης και με το ασημένιο μετάλλιο στην “Έκθεση για το Διεθνές Βραβείο Αφηρημένης Τέχνης” στη Λωζάννη.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
