Η παράσταση με τίτλο Αναδάσωση είχε εκτεθεί στην Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1963. Αποτελεί δείγμα της όψιμης δημιουργίας του Αλέξανδρου Κορογιαννάκη (1906-1966), σε μια περίοδο που ο καλλιτέχνης επαναπροσέγγιζε παλιότερες συνθέσεις του με νέο βλέμμα (όπως ενδεικτικά οι Λουόμενες ή οι Αγρότισσες). Στην αναδάσωση, μια σύνθεση που αναπτύσσεται με βάση τον κάθετο άξονα, εικονίζεται το φύτεμα νέων δέντρων από μια ομάδα ανθρώπων (άντρες και γυναίκες) που συνεργάζονται. Φορούν όλοι τους αγροτικά ρούχα, είναι δηλαδή άνθρωποι της υπαίθρου, και εργάζονται με προσήλωση – αφοσιωμένοι ο καθένας στο πόστο του. Ο ζωγράφος χρησιμοποιεί ένα δυναμικό σχέδιο που εκκινεί μεν από τον ρεαλισμό αλλά αποκτά εξπρεσιονιστικά και σχεδόν φουτουριστικά χαρακτηριστικά. Οι μορφές είναι γκροτέσκες, ρωμαλέες και μνημειακές, ενώ οι νευρικές χαράξεις δημιουργούν παλλόμενες επιφάνειες και ρευστούς όγκους. Το τελικό αποτέλεσμα αποτελεί έναν ύμνο στην εργασία με έμφαση στο πεδίο της κοινωνικής ευθύνης και προσφοράς. Ο Κορογιαννάκης γεννήθηκε στα Μέγαρα και σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Αυτοδίδακτος στην τέχνη της χαρακτικής, αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους χαράκτες της μεσοπολεμικής περιόδου. Μετά τον διορισμό του στο τμήμα χάραξης τραπεζογραμματίων της Τράπεζας της Ελλάδος, το 1939, μετέβη στη Βιέννη προκειμένου να μετεκπαιδευτεί στην Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας. Έκτοτε, αυξήθηκε το ενδιαφέρον του για τη χαλκογραφία, ιδίως κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
