Μια γυμνή νέα εικονίζεται ξαπλωμένη στο πλάι και ακουμπά νωχελικά το κεφάλι στα διπλωμένα της χέρια, πάνω από ένα μαξιλάρι. Αυτή η απλή και τυπική σύνθεση, φανερώνει μια οικειότητα μεταξύ του καλλιτέχνη Άγγελου Θεοδωρόπουλου (1883-1965) και του μοντέλου του. Έτσι, αν και χρησιμοποιεί ένα τυπικό θέμα της ακαδημαϊκής ζωγραφικής – το γυμνό σώμα και ειδικά το γυναικείο, δεν δίνει μια στεγνή εικόνα, μια «ακαδημία», όπως λέγονταν τα γυμνά που έκαναν οι σπουδαστές στις Σχολές Καλών Τεχνών). Άλλωστε, το γυμνό τον απασχόλησε ιδιαίτερα σαν θέμα τόσο σε πίνακες όσο και σε χαρακτικά, ενώ άφηνε να φανούν οι επιρροές του από τον Πωλ Σεζάν, τον Αντρέ Ντεραίν και τον Δημήτρη Γαλάνη. Στο συγκεκριμένο τύπωμα, ο καλλιτέχνης πειραματίζεται, επίσης, με μια ιδιαίτερη τεχνική: την οξυγραφία μαλακού βερνικιού όπου το τελικό αποτέλεσμα θυμίζει ζωγραφική με παστέλ και ταυτόχρονα, φανερώνει τη σχεδιαστική δεινότητά του. Γνωστός σήμερα περισσότερο ως χαράκτης, ο Θεοδωρόπουλος είχε σπουδάσει και ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1914), ενώ ήταν ένας από τους πιο τολμηρούς Έλληνες ζωγράφους-χαράκτες, ιδίως στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1930.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
