Το σχέδιο αυτό είναι μία «ακαδημία», δηλαδή μία μελέτη γυμνού σώματος που έχει φιλοτεχνηθεί εκ του φυσικού, με ζωντανό μοντέλο, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης προκειμένου κάποιος να γίνει ζωγράφος. Ο θεσμός της ακαδημίας, δηλαδή το μέρος όπου πήγαιναν οι εκπαιδευόμενοι καλλιτέχνες για να μελετήσουν το γυμνό σώμα ή τα αρχαία αγάλματα κάτω από την επίβλεψη κάποιου καταξιωμένου ζωγράφου, χρονολογείται από τα τέλη της αναγεννησιακής περιόδου. Ωστόσο, πήρε την οριστική του μορφή, δηλαδή του οργανωμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος, πολύ αργότερα, κατά τον 18ο αιώνα. Στην ακαδημαϊκή διδασκαλία η μελέτη του γυμνού αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της εκπαίδευσης και όλοι οι σπουδαστές σχεδόν μέχρι σήμερα περνούν από αυτή τη διαδικασία. Ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995) γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας και σπούδασε στην ΑΣΚΤ αρχικά κοντά στους Νικόλαο Λύτρα, Σπύρο Βικάτο και Γεώργιο Ιακωβίδη (απόφοιτος του 1926). Αργότερα, μαθήτευσε κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη. Το συγκεκριμένο σχέδιο φανερώνει τις επιρροές της γερμανικής ακαδημαϊκής ζωγραφικής, της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου» την οποία εκπροσωπούσαν στη Σχολή της Αθήνας στις αρχές του 20ού αιώνα καθηγητές όπως ο Γεώργιος Ιακωβίδης και ο Σπύρος Βικάτος. Η συγκεκριμένη μελέτη του γυμνού καθιστού άντρα, με τη λεπτομερή φωτοσκίαση και τα μαλακά περάσματα από το φως στη σκιά φανερώνει κυρίως την επιρροή του Ιακωβίδη, γεγονός που το χρονολογεί περί τα μέσα της δεκαετίας του 1920.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
