Το έργο εικονίζει δύο βοσκούς και ένα κοπάδι ζώων σε ένα απέραντο λιβάδι. Στο βάθος διακρίνονται ψηλοί λόφοι, ενώ δύο πουλιά πετούν στον ουρανό. Η σύνθεση χαρακτηρίζεται από έντονη σχηματοποίηση, η οποία προσεγγίζει τα όρια της αφαίρεσης, με έντονες αναφορές στην τέχνη των παιδιών, η οποία την εποχή του Μεσοπολέμου ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, στο πλαίσιο ανακάλυψης της ναΐφ και της λαϊκής τέχνης. Η Μαρία Αναγνωστοπούλου (1890-1971) έχει χρησιμοποιήσει το υδατόχρωμα αρκετά αραιό με αποτέλεσμα η σύνθεση να αποκτά διαφάνεια. Συνδυάζει διάφορους τόνους του πράσινου με λίγα γαιώδη καφέ, ενώ οι μορφές, τα ζώα και τα πουλιά αποδίδονται με μαύροχρώμα. Η ζωγράφος μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην Αθήνα, συνέχισε τις σπουδές της στη Βιέννη και το Μόναχο. Συνεπώς, στο πρώιμο έργο της εντοπίζονται επιδράσεις από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό, ενώ σταδιακά υιοθέτησε μια πιο συντηρητική εκφραστικά γλώσσα.
(EL)