Το έργο είναι επίσης, γνωστό και με τον τίτλο Στη δύση του ήλιου. Εικονίζεται μια μικρή παραλία, στο πρώτο επίπεδο, όπου διακρίνονται οι σκοτεινές σιλουέτες τεσσάρων ανθρώπων – μάλλον ψαράδων ή ναυτικών. Πίσω τους ανοίγεται η υδάτινη επιφάνεια της θάλασσας, με τον ήπιο κυματισμό της και αρκετά καΐκια, με τα λεπτά ιστία και τα ξάρτια τους να υψώνονται στον ουρανό, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο δάσος από γραμμικά στοιχεία. Το σχέδιο είναι απλό, με σαφείς εξπρεσιονιστικές αναφορές τόσο στην απόδοση των σχημάτων όσο και στο πλάσιμο των όγκων, ενώ σε πολλά σημεία η χαράκτρια εκμεταλλεύεται την ιδιότυπη ύλη της ξυλογραφίας για να δώσει μια πιο γραφιστική αίσθηση στο τελικό αποτέλεσμα (στον ουρανό, στη θάλασσα, στην ακτή). Η Ελένη Κωνσταντινίδη (1910-1988) γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1929-1934). Είχε δάσκαλό της στη ζωγραφική τον Κωνσταντίνο Παρθένη και στη χαρακτική τον Γιάννη Κεφαλληνό. Από τον πρώτο κράτησε την ποιητική μεταγραφή της πραγματικότητας και από τον δεύτερο πήρε τη βαθιά τεχνική γνώση στον χειρισμό του ξύλου. Ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την ξυλογραφία και υπήρξε μια από τις πιο καινοτόμες και τολμηρές χαράκτριες της μεσοπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα. Μεταπολεμικά ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με τη ζωγραφική εγκαταλείποντας, σιγά-σιγά, τη χαρακτική, ιδίως μετά τη δεκαετία του 1960.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
