Οι Δυο γυναίκες (που παραδίδεται και με τον τίτλο Δύο γυμνά – σπουδή) είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά χαρακτικά του Τάσσου (Αλεβίζου, 1914-1985) και ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα που φιλοτέχνησε αμέσως μετά τον Πόλεμο. Εικονίζει δύο γυμνές γυναίκες – εκείνη στα αριστερά από την πίσω όψη, ενώ εκείνη στα δεξιά από την μπροστά, δίνοντας επί της ουσίας μέσα σε μία εικόνα μια σφαιρική θέαση του γυμνού γυναικείου σώματος. Ο Τάσσος, με αυτή τη σύνθεση, πατά πάνω στην αναγεννησιακή και την αρχαία τέχνη, αφού παραλλάσσει απλώς το μοτίβο των τριών Χαρίτων όπως το βλέπουμε στον π.χ. στα έργα του Ραφαήλ ή σε αρχαία γλυπτά. Από άποψη ύφους, ωστόσο, ο Έλληνας χαράκτης αντλεί επιρροές περισσότερο από την εργασία του Δημήτρη Γαλάνη και του André Derain, καλλιτεχνών που πρωτοστάτησαν στο ευρωπαϊκό κίνημα της «επιστροφής στην τάξη». Ο Τάσσος, όμως, δεν μένει μόνο στις ευρωπαϊκές του αναφορές. Καθώς εγγράφεται οργανικά στο ρεύμα της «επιστροφής στην παράδοση», που αναζητεί τις πηγές της νεοελληνικής τέχνης στη βυζαντινή παράδοση και τη λαϊκή τέχνη, αντλεί εξίσου από εκεί για να δώσει τις μορφές του: έτσι, το τοπίο παραπέμπει στη λαϊκή τέχνη. Αντίστοιχα, το πλάσιμο των όγκων, οι σκιάσεις στα πρόσωπα, η κυριαρχία των περιγραμμάτων αλλά και η σχηματοποίηση των μορφών ανακαλούν εσκεμμένα τη βυζαντινή ζωγραφική, έστω και αν το θέμα ξεφεύγει τελείως από το θρησκευτικό πλαίσιο της τελευταίας. Ο Τάσσος γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε χαρακτική στο εργαστήριο του Γιάννη Κεφαλληνού στην ΑΣΚΤ (1930-1939) και ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την τεχνική της ξυλογραφίας. Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες χαράκτες του 20ού αιώνα.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
