Το συγκεκριμένο χαρακτικό, με τίτλο Σαντορίνη, είναι επίσης γνωστό και ως Τοπίο από νησιά, χρονολογείται δε στα 1963-64, δηλαδή λίγα μόλις χρόνια πριν από τον θάνατο του καλλιτέχνη. Ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος (1883-1965) γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1914), ενώ φιλοτέχνησε τα πρώτα του αυτόνομα χαρακτικά περί το 1918. Με την πρώιμη χαρακτική παραγωγή του, τη δεκαετία του 1920, αναδεικνύεται στον σημαντικότερο Έλληνα χαράκτη στην Αθήνα πριν από την επιστροφή των Κεφαλληνού και Κογεβίνα από τη Γαλλία, και συνέβαλε καθοριστικά στην άνθηση της ελληνικής χαρακτικής κατά τον Μεσοπόλεμο. Στα χρόνια του ’30 ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τη χάραξη σε ξύλο, ενώ μεταπολεμικά στράφηκε στη χαλκογραφία, φιλοτεχνώντας γυμνά, τοπία από τις Κυκλάδες, ελαιώνες και νεκρές φύσεις. Στο χαρακτικό Σαντορίνη εικονίζεται ένας κυκλαδίτικος οικισμός με τα χαρακτηριστικά, λευκά και καμαροσκέπαστα σπίτια. Στο πρώτο επίπεδο διακρίνονται πλακόστρωτα σκαλιά και μια μικρή ταράτσα, όπου δυο γυναίκες απλώνουν τη μπουγάδα τους. Αυτή η ηθογραφική λεπτομέρεια, με τον λαογραφικό της χαρακτήρα, έρχεται να υπονομεύσει την κάπως αυστηρή διάρθρωση των αρχιτεκτονικών όγκων, που είναι πάντως και το κατεξοχήν θέμα που απασχολεί τον χαράκτη. Μεγάλη σημασία δίνεται και στον ρόλο του φωτός. Και αυτό διότι η τεχνική της τονικής οξυγραφίας επιτρέπει στον Θεοδωρόπουλο να δημιουργήσει μια ποικιλία τονικών διαβαθμίσεων, να σκιάσει μεγάλες περιοχές της παράστασης και να φωτίσει άλλα σημεία, έτσι που το αποτέλεσμα να θυμίζει ζωγραφική με κάρβουνο ή και με αραιωμένο μελάνι.
(EL)