Το πορτρέτο κατέχει ιδιαίτερη θέση μέσα στην εργογραφία του Μίμη Βιτσώρη (1902-1945), μολονότι ο ζωγράφος ενδιαφέρθηκε κυρίως για το τοπίο και ειδικά τον αστικό χώρο του λιμανιού. Ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, ο Βιτσώρης υιοθέτησε ανάλογα χαρακτηριστικά και στις προσωπογραφίες του, δίνοντας έμφαση στη σχηματοποίηση, την εκφραστικότητα, την τραγικότητα και την προβολή έντονων συναισθημάτων. Το πορτρέτο του Παντελή Χορν, πατέρα του ηθοποιού Δημήτρη και ενός από τους σπουδαιότερους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς του α΄ μισού του 20ού αιώνα, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση του προσώπου αλλά και την προσπάθεια ψυχογράφησης του εικονιζόμενου, χωρίς όμως ο Βιτσώρης να προχωρεί σε υπερβολές ως προς την παραμόρφωση της μορφής. Απλοποίηση και σκληρά περιγράμματα διακρίνουν το σχέδιο, ενώ τα χρώματα είναι σκοτεινά, ισορροπώντας μεταξύ του ψυχρού γκρίζου (στο πουκάμισο και τα μαλλιά του Χορν) και της σκούρας ώχρας (στο πρόσωπο και τα χέρια του άντρα, αλλά και στον τοίχο στο βάθος). Ο Βιτσώρης, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και έως τον θάνατό του, εργάστηκε αδιάλειπτα ως σκιτσογράφος και εικονογράφος σε διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Δεν αποκλείεται μέσω αυτής της επαγγελματικής του ιδιότητας να γνώρισε και τον Χορν, τον οποίο αποτύπωσε εδώ σε ένα εξαιρετικής δύναμης και πρωτοτυπίας, μέσα στο πλαίσιο της νεοελληνικής μεσοπολεμικής τέχνης, πορτρέτο.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
