Ο Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1983) γνώρισε την Καλλιρρόη (Ρούλη) Ρημάκη το 1951 και παντρεύτηκαν το 1956. Σταδιακά εξελίχθηκε σε ένα από τα αγαπημένα του μοντέλα – άλλωστε ο ζωγράφος από νεαρή ηλικία ζωγράφιζε συχνά πορτρέτα των κοντινών του προσώπων. Σε αυτό το εντυπωσιακό, από τεχνικής άποψης, σχέδιο με παστέλ, που φιλοτεχνήθηκε τη χρονιά που παντρεύτηκαν, ο ζωγράφος εκμεταλλεύεται το σκούρο καφέ χαρτί, που χρησιμοποιεί ως βάση, για να χτίσει τη μορφή. Η νέα εικονίζεται κατ’ ενώπιον μέχρι τους ώμους. Στρέφει το πρόσωπό της ελαφρά προς τον θεατή (τον ζωγράφο για εκείνη) και τον κοιτάζει με βλέμμα που δείχνει ελαφρώς συνεσταλμένο. Με ελάχιστες γραμμές μαύρου, ο Σεμερτζίδης σχεδιάζει το σακάκι της και με λίγες νευρικές κινήσεις ζωγραφίζει τον πορτοκαλί γιακά της. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στο πρόσωπο της συζύγου του. Στα μεγάλα της μάτια, στα μακριά μαλλιά που είναι πιασμένα πίσω στην πλάτη. Χρησιμοποιεί τα μαλακά χρώματα του παστέλ για να πλάσει το νεανικό πρόσωπο, ενώ με λευκό-μπεζ ξανοίγει το σκούρο φόντο για να φωτίσει ακόμα περισσότερο το κεφάλι. Παρά το γεγονός πως το σχέδιο μένει ημιτελές – σπουδή για ένα πορτρέτο που πιθανώς να μην ολοκληρώθηκε ποτέ– είναι εξαιρετικής ποιότητας, που αποκαλύπτει τις μεγάλες ικανότητες του Σεμερτζίδη στην προσωπογραφία, μολονότι ήταν ένα είδος που δεν εξάσκησε ιδιαίτερα. Σε προσωπικό επίπεδο, πάντως, το σχέδιο αφήνει να διαφανεί και η συναισθηματική σχέση του ζωγράφου με το μοντέλο, τόσο από πλευράς της Ρούλης (έκφραση) όσο και από πλευράς Σεμερτζίδη (απόδοση της μορφής).
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
