Το έργο εικονίζει μια άποψη της Άνω Πόλης Θεσσαλονίκης, η οποία αποτελεί το μοναδικό τμήμα της πόλης που δεν καταστράφηκε από τη φωτιά το 1917. Εκτείνεται από τη βόρεια πλευρά της οδού Αγίου Δημητρίου ως τα τείχη της Ακρόπολης – Επταπυργίου, ενώ ανατολικά, από τα τείχη επί της οδού Ελένης Ζωγράφου, έως δυτικά στην πλατεία Μουσχουντή (Παλιά Λαχαναγορά). Η περιοχή εμπεριέχει πλήθος μνημείων, ενώ διασώζεται σε πολλά τμήματα ο αυθεντικός πολεοδομικός ιστός με τους στενούς λιθόστρωτους δρόμους, τις πλατείες και τα καστρόπληκτα σπίτια που έχτισαν εκεί οι μικρασιάτες πρόσφυγες. Μια τέτοια άποψη της περιοχής έχει αποτυπώσει ο Παναγιώτης Γράββαλος (1933-2014) με σημείο εστίασης το γέρικο και γυμνό δέντρο στο κέντρο της πλατείας. Γύρω του χαμηλά παλιά σπίτια με παραδοσιακά ξύλινα στηρίγματα και στέγες με κεραμίδια. Αριστερά μια ομάδα ανθρώπων απολαμβάνουν τη συντροφιά, ενώ έμα μικρό παιδί στέκεται όρθιο και κοιτά προς το δέντρο. Ο Γράββαλος έχει αποδώσει τη σκηνή με ρεαλιστική διάθεση, έμφαση στη γραμμή και τα περιγράμματα, ενώ ενδιαφέρον έχει δείξει και για την απόδοση του φωτός και τις σκιάς. Συγκεκριμένα, το φως καθώς πέφτει στις επιφάνειες αναδεικνύει το ιδιαίτερο της επιφάνειας του υλικού τους και προσδίδει βάθος στη σύνθεση.
(EL)
City/village/populated place
.png){kind=logo}
1 BMP
