Η παράσταση με τίτλο Ο αγιογράφος φιλοτεχνήθηκε προκειμένου να εικονογραφήσει το διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη «Οι δυο αγάπες». Ο ζωγράφος-χαράκτης Μάρκος Ζαβιτζιάνος (1884-1923) συνήθιζε να απεικονίζει εσωτερικούς χώρους, δίνοντας έμφαση στη ρεαλιστική αποτύπωσή τους και, παράλληλα, μελετώντας τον ρόλο του φωτός. Εδώ εικονίζεται το εργαστήριο ενός παραδοσιακού θρησκευτικού ζωγράφου. Εκείνος στέκεται στο κέντρο, μπροστά από μια μεγάλη εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Γύρω του, στα καβαλέτα και τους τοίχους διακρίνονται και άλλες εικόνες, στο ύφος της επτανησιακής σχολής. Ο άντρας, ωστόσο, φοράει παραδοσιακή ενδυμασία: βράκα και λευκό πουκάμισο. Στη σκάλα πίσω του, στέκεται μια γυναίκα, επίσης με τοπική φορεσιά, και δείχνει να προσεύχεται μπροστά στις ζωγραφιστές εικόνες. Η ρεαλιστική προσέγγιση της σκηνής από τον Ζαβιτζιάνο ενισχύεται από τον τρόπο που χειρίζεται το φως και τη σκιά. Το ανοιχτό παράθυρο, πάνω και δεξιά, φωτίζει την εικόνα αλλά σκιάζει τις δύο μορφές της σκηνής, όπως επίσης και τον χώρο. Ενδεικτική είναι η μακρά σκιά του αγιογράφου, όπως πέφτει πάνω στο ξύλινο πάτωμα. Ο χαράκτης, που δείχνει να έχει αφομοιώσει τα επιτεύγματα της γαλλικής χαρακτικής, ισορροπεί εδώ μεταξύ της ρεαλιστικής λεπτομέρειας (στον τρόπο απεικόνισης του εργαστηρίου) αλλά και των ιμπρεσιονιστικών του αναζητήσεων (στην πραγμάτευση του φωτός). Ο κερκυραϊκής καταγωγής Ζαβιτζιάνος πραγματοποίησε σπουδές ζωγραφικής και χαρακτικής στο Μόναχο. Έζησε, επίσης, το διάστημα 1909-1910 στο Παρίσι. Το 1910 επέστρεψε στην Κέρκυρα και συνδέθηκε φιλικά με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη και συμμετείχε στην ίδρυση της καλλιτεχνικής ομάδας Συντροφιά των εννιά. Οι Θεοτόκης-Ζαβιτζιάνος σχεδίαζαν την έκδοση μιας συλλογής διηγημάτων του πρώτου, με τίτλο Κορφιάτικες ιστορίες και εικονογραφημένης με 15 χαλκογραφίες. Η έκδοση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, όμως τα τυπώματα παρουσιάστηκαν στην ατομική έκθεση του Ζαβιτζιάνου στο Ζάππειο Μέγαρο τον Μάιο του 1922, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
