Σε αυτή τη μικρή, γοητευτική μέσα στην απλότητα και την παιδικότητά της, σύνθεση εικονίζεται μία άποψη της Παλαιοχώρας Αίγινας και συγκεκριμένα ο μυτερός λόφος στις πλαγιές του οποίου απλωνόταν ο μεσαιωνικός, και σήμερα εγκαταλελειμμένος, οικισμός στην ενδοχώρα του νησιού του Σαρωνικού. Η Μαρία Πωπ (1925-2009) που σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών και ηθοποιία στο Εθνικό Θέατρο ήταν μια από τις πιο γνωστές Ελληνίδες ναΐφ ζωγράφους του β΄ μισού του 20ού αιώνα. Ενδιαφέρθηκε σχεδόν αποκλειστικά για την τοπιογραφία και μάλιστα παραδοσιακών γειτονιών της Αθήνας και του Πειραιά, νησιών του Αιγαίου ή μικρών πόλεων της επαρχίας. Συχνά, μάλιστα, η Πωπ ενέτασσε στις τοπιογραφικές αυτές συνθέσεις της σκηνές από την καθημερινότητα και ειδικά από τις γιορτές και τις συνήθειες των απλών ανθρώπων. Η αγάπη της για το λαϊκό στοιχείο αντικατοπτρίστηκε στην υιοθέτηση του ναΐφ ύφους. Η λέξη ναΐφ (naïve) στη γαλλική γλώσσα σημαίνει τον αφελή και χαρακτηρίζει μια καλλιτεχνική παραγωγή που διακρίνεται από παιδικότητα, αφέλεια τόσο στα επιλεγμένα θέματα όσο και στον τρόπο απόδοσής τους: στο απλοϊκό σχέδιο, στην κυριαρχία του περιγράμματος, στη χρήση καθαρών χρωμάτων, στη διάθεση για πλούσια αφηγηματικότητα. Στην Ελλάδα, η ναΐφ τέχνη χαρακτηρίστηκε από επιδράσεις της βυζαντινής και λαϊκής τέχνης, αποτέλεσε δε σημαντικό παρακελαιογραφία της τάσης για «επιστροφή στην παράδοση» που εμφανίστηκε κατά τη τον Μεσοπόλεμο και καθόρισε τη νεοελληνική τέχνη ιδίως τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Τα στοιχεία αυτά εντοπίζονται στο συνολικό έργο της Πωπ και βέβαια τη σύνθεση Αίγινα. Στον συγκεκριμένο πίνακα, το ενδιαφέρον της ζωγράφου συλλαμβάνει το συγκρότημα της μονής του Αγίου Νεκταρίου στο πρώτο επίπεδο (πριν από την ανέγερση της επιβλητικής εκκλησίας στη μνήμη του αγίου), που έχει χτιστεί ανάμεσα στους βραχώδεις λόφους.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
