Ο Βάλιας Σεμερτζίδης (1911-1983) επισκέφτηκε πρώτη φορά το νησί της Ρόδου τον Νοέμβριο του 1963 προκειμένου να φιλοτεχνήσει μια μεγάλη τοιχογραφία για το εστιατόριο του ξενοδοχείου Σπάρταλη, που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης της Ρόδου. Εντυπωσιάστηκε από το τοπίο του νησιού που εξελίχθηκε σε «καταφύγιό» του και αφοσιώθηκε στη μελέτη του τοπίου του. Μέχρι και το 1978, οπότε επλήγη η υγεία του, ο Σεμερτζίδης με τη σύζυγό του Ρούλη, μοίραζαν τον χρόνο τους μεταξύ Αθήνας και Ρόδου, περνώντας ωστόσο το μεγαλύτερο διάστημα του έτους στο νησί. «Το διάστημα 1964-1976 όλη η ζωγραφική δουλειά μου έγινε εδώ στη Ρόδο […] Όλη η δημιουργική προσπάθεια μέρα με την ημέρα πραγματοποιήθηκε σ’ αυτό το νησί που τα έχει όλα», έγραφε στο ημερολόγιό του τον Αύγουστο του 1976. Τρεις είναι οι μεγάλες κατηγορίες έργων που εμπνέονται από το τοπίο του νησιού: 1) το βουνό Αττάβυρος, 2) οι πεδιάδες και 3) η θάλασσα και τα μικρά νησιά που περιβάλλουν τη Ρόδο. Ο συγκεκριμένος πίνακας εντάσσεται στη δεύτερη κατηγορία καθώς εικονίζεται ένα πεδινό τμήμα του νησιού. Ο ζωγράφος υιοθετεί εδώ μια οπτική από ψηλά, που του επιτρέπει πανοραμική άποψη του τοπίου που απλώνεται στο βάθος μέχρι τους χαμηλούς λόφους. Διατηρεί τα σχήματά του απλά, αναδεικνύοντας πρωτίστως τους όγκους του τοπίου, σε αντιπαραβολή με τα πλατιά επίπεδα των καλλιεργημένων χωραφιών. Χρωματικά, στη σύνθεση κυριαρχούν οι χαμηλής έντασης ωχροκίτρινοι τόνοι, λιγοστά γκρίζα και καφέ, κυρίως όμως τα έντονα πράσινα. Το έργο εντάσσεται στην ύστερη καλλιτεχνική περίοδο του Σεμερτζίδη, που ταυτίζεται με τη Ρόδο και διακρίνεται από μια εικαστική γλώσσα απλή, λιτή, που δίνει έμφαση στους γεωμετρικούς όγκους και αναδεικνύει το μεγαλείο της φύσης.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
