Η Σκεπτόμενη, μια όμορφη νεαρή που εικονίζεται μέχρι το ύψος των ώμων, καθώς βγαίνει μέσα από τον μαρμάρινο όγκο, στρέφει το κεφάλι της προς τα δεξιά και χαμηλώνει το βλέμμα. Έχει τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά, σε έναν κότσο που αφήνει να διαγραφούν με ακρίβεια οι όμορφες καμπύλες του λαιμού και της πλάτης της, καθώς επίσης και τα χαρακτηριστικά του νεανικού προσώπου της. Το γλυπτό έχει δουλευτεί με το γνωστό ακαδημαϊκό ύφος που χρησιμοποίησε ο γλύπτης Νικόλας (Παυλόπουλος, 1909-1990) ιδίως στη μεταπολεμική παραγωγή του και μάλιστα στα δημόσια έργα του: χρήση παραδοσιακών υλικών και κυρίως του μαρμάρου, σύνδεση με το αρχαίο πρότυπο τόσο υφολογικά όσο και σε θεματικό επίπεδο (με έμφαση στο γυμνό σώμα), ενδιαφέρον για την απόδοση του ανθρώπινου σώματος σύμφωνα με τις αντιλήψεις του νεοκλασικισμού. Ειδικά η νέα διακρίνεται για την εξιδανίκευση των χαρακτηριστικών της και το την εν γένει ιδεαλιστική της απόδοση: παρ’ ότι είναι αληθοφανής, δεν είναι ένα πραγματικό πρόσωπο – συμβολίζει περισσότερο την ιδέα της γυναικείας ομορφιάς. Ο γλύπτης και χαράκτης γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας Πηλίου και πήρε τα πρώτα μαθήματα από τον ξυλογλύπτη πατέρα του. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών τεχνών της Αθήνας, από το 1929 έως το 1935, σπουδάζοντας ζωγραφική κοντά στον Γεώργιο Ιακωβίδη και γλυπτική με τον Θωμά Θωμόπουλο. Ο μεγαλύτερος όγκος του έργου του αφορά δημόσιες παραγγελίες και έγινε μετά τον Πόλεμο. Μάλιστα, η Σκεπτόμενη φαίνεται πως αποτελεί αυτόνομη μελέτη/εκδοχή της κεφαλής της Λουόμενης, του γλυπτού που κοσμεί το σιντριβάνι της πλατείας Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη και στήθηκε το 1969.
(EL)