Ο Γιώργος Βελισσαρίδης (1909-1994) είχε γεννηθεί στην Τραπεζούντα και ήρθε στην Ελλάδα το 1922. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην ΑΣΚΤ (1930-1935) και αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο δραστήριους καλλιτέχνες του Μεσοπολέμου. Εκείνα τα χρόνια το ύφος του ήταν πιο κοντά στη λαϊκή τέχνη, με επιρροές και από τον Δημήτρη Γαλάνη, ενώ τα θέματα που τον απασχολούσαν ήταν τοπία και ηθογραφικές σκηνές. Αυτό το ύφος συνέχισε να το καλλιεργεί και κατά τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, προτού σταδιακά και επηρεασμένος από τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό στραφεί σε μια ολοένα και πιο αφαιρετική τέχνη με υπερρεαλιστικές αναφορές. Το συγκεκριμένο έργο, που είχε εκτεθεί στην Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1960, και έχει τον τίτλο Παραγάδι, είναι ένα έγχρωμο λινόλεουμ (μια τεχνική συγγενής της ξυλογραφίας) που εντάσσεται σε αυτή τη μεταβατική περίοδο της καλλιτεχνικής διαδρομής του Βελισσαρίδη. Εικονίζονται τα εργαλεία του ψαρά (πετονιές, αγκίστρια, καλάθια κ.λπ.) μέσα σε έναν σχηματοποιημένο ωοειδή όγκο που πιθανότατα είναι η βάρκα του. Ολόγυρα διακρίνεται η θάλασσα με τα ψάρια της. Το σχέδιο είναι καθαρό και σχηματοποιημένο, τα χρώματα πλακάτα και οι σχέσεις τους βασίζονται στην αντιθετική σχέση των θερμών (κόκκινα, μπεζ και ώχρες) με τα ψυχρά (το πράσινο και το μπλε του νερού). Το στοιχείο εκείνο που κυριαρχεί, ωστόσο, είναι αυτή η παιχνιδιάρικη διάθεση που δημιουργούν τα απλά σχήματα και τα καθαρά, φωτεινά χρώματα σε μια εικόνα που παραπέμπει στη σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
