Η χαράκτρια Λέλα Πασχάλη (1914-1977) γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε αρχικά ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1934-1938) με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Κοντά στον Tavy Notton διδάχθηκε τη χαρακτική. Από το 1946 έως το 1963 έζησε στη Γαλλία, όπου συνέχισε τις σπουδές στη χαρακτική (1946-1949), στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού με δασκάλους αρχικά τον Robert Cami και κατόπιν τους Paul Lemagny και Δημήτρη Γαλάνη, οι οποίοι την επηρέασαν και περισσότερο. Ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τη χαλκογραφία, υιοθετώντας ένα εξπρεσιονιστικό ύφος με κύριο γνώρισμα τη λεπτή γραμμή και τις αντιθέσεις φωτεινών-σκιασμένων περιοχών. Στη Γαλλία συνεργάστηκε με σημαντικούς εκδοτικούς οίκους για την εικονογράφηση βιβλίων. Η συγκεκριμένη παράσταση, που εικονίζει μια νεαρή γυναίκα να μισοκρύβεται πίσω από έναν τοίχο καθώς κοιτάζει πάνω από την πλάτη της, ενώ περπατά στους δρόμους μιας πόλης, πιθανόν να προέρχεται από κάποια εικονογράφηση. Το σχέδιο είναι ρεαλιστικό, αλλά και με κάποιες εξπρεσιονιστικές παραμορφώσεις. Πλήθος χαράξεων να δημιουργούν ένα πλέγμα γεμάτο πυκνώσεις και αραιώσεις, με το αποτέλεσμα να θυμίζει νευρικό, γρήγορο σχέδιο. Εντέλει, η σκηνή δημιουργεί στον θεατή ανασφάλεια και ανησυχία, φαίνεται δε να συνδέεται με κάποια αφήγηση της οποίας το περιεχόμενο αγνοούμε.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
