Ο Δημήτρης Γιαννουκάκης (1898-1991) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες χαράκτες του 20ού αιώνα και καλλιτέχνης που άφησε έντονο το αποτύπωμά του στην ελληνική τέχνη, ιδίως κατά τη δεκαετία του 1930, μέσα από την πολυποίκιλη δράση του. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Δρέσδης (1921-1927) και το 1929 έκανε ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι. Το διάστημα 1930-1933 εργάστηκε στο εργοστάσιο γραφικών τεχνών της εταιρείας Ασπιώτη-ΕΛΚΑ στην Κέρκυρα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο καλλιτέχνης εγκατέλειψε τη ζωγραφική και ασχολήθηκε αποκλειστικά με την τέχνη της χαρακτικής και ειδικότερα με τη χαλκογραφία. Αλλαγές συντελέστηκαν την περίοδο αυτή και στο ύφος του. Η ρεαλιστική γραφή των προπολεμικών του τυπωμάτων αντικαταστάθηκε από το σχηματοποιημένο σχέδιο, με αναφορές στον κυβισμό αλλά και τον εξπρεσιονισμό. Η Μπεγκόνια, μια ασπρόμαυρη χαλκογραφία που χρονολογείται στα 1960, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ώριμου ύφους του. Το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης καταλαμβάνει μία μικρή γλάστρα και το λουλούδι που φυτρώνει από μέσα της, με τα μεγάλα, πλατιά φύλλα και τα μικρά άνθη. Το σχέδιο είναι αφαιρετικό, καθώς ο Γιαννουκάκης περιγράφει το φυτό με χοντρά, σκληρά περιγράμματα. Στο σκουρόχρωμο φόντο, όμως, η διάσπαση των επιπέδων παραπέμπει σε μια κυβιστική διαμόρφωση του χώρου, που δείχνει πώς ο καλλιτέχνης αφομοίωσε αργά επιρροές από τα κινήματα του μοντερνισμού.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG