Ο Νικόλαος Βεντούρας (1899-1990) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Ήταν, ουσιαστικά αυτοδίδακτος καλλιτέχνης και ξεκίνησε να ασχολείται με τη χαρακτική το 1932. Μετά τις πρώτες ρεαλιστικές δοκιμές, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 άρχισε να αφομοιώνει και να χρησιμοποιεί στο έργο του επιδράσεις από τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό και συγκεκριμένα τον κυβισμό, τον εξπρεσιονισμό και αργότερα τον υπερρεαλισμό. Οι δύο κύριες θεματικές που τον απασχόλησαν διαχρονικά ήταν η γενέτειρά του Κέρκυρα και τα πλεούμενα. Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά του έργα είναι η λιθογραφία Τρία πηγάδια, Εβραϊκή συνοικία. Εδώ εικονίζεται ένα κομμάτι της πόλης κοντά στα τείχη: το σημείο γειτνίασης της περιοχής Τρία πηγάδια, που απλώνεται στη μέσα πλευρά των τειχών, κοντά στον προμαχώνα Σαραντάρη, και της συνοικίας όπου ζούσαν οι Εβραίοι. Η «Οβριακή», όπως ήταν γνωστή, μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση, μεταξύ των οδών Βελισσαρίου, Αγίας Σοφίας και Παλαιολόγου με ενετικό διάταγμα τον 16ο αιώνα και διακρίνεται για τους στενούς δρόμους και την πυκνή δόμηση με πολυώροφα κτήρια. Αυτή την αίσθηση του κλειστού, πυκνοχτισμένου αστικού χώρου συλλαμβάνει ο Βεντούρας, διακρίνονται μάλιστα στο μέσον της παράστασης σκαλιά που οδηγούν ψηλά, προς τα τείχη. Η εικόνα βασίζεται πάνω στις αρχές του κυβισμού, έτσι όπως εντοπίζονται και σε πρώιμα χαρακτικά του Δημήτρη Γαλάνη. Ο Βεντούρας, όμως, προχωρεί περαιτέρω την αποδόμηση και ανασύνθεση του χώρου, δίνοντας ένα σύνολο που χαρακτηρίζεται από την ταραχή στην απόδοση των γεωμετρικών κτισμάτων, και από τη δυναμική παρουσία του φωτός, που δημιουργεί μεγάλες διαγώνιες σκιές.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
