Το έργο εικονίζει ένα τοπίο με δέντρα στα δεξιά που κλίνουν προς το αριστερό τμήμα όπου συναντούν τον ουρανό και τη θάλασσα. Ο Νίκος Λύτρας (1883 – 1927) θεωρείται ο ανανεωτής της ελληνικής τοπιογραφίας στις αρχές του 20ού αιώνα, αφού ενσωμάτωσε στα έργα του το πηχτό καθαρό χρώμα, το οποίο εναποθέτει στη ζωγραφική επιφάνεια με αδρές πινελιές δίχως να τον ενδιαφέρει η ρεαλιστική απεικόνιση του οπτικού ερεθίσματος. Αντιθέτως, το θέμα αποτελεί την αφορμή για μια χρωματική έκρηξη. Στο τοπίο με θάλασσα συνδυάζονται καφέ, πράσινα, μπλε, γαλάζια σε μια αρμονική συμφωνία. Ο θεατής είναι σε θέση να διακρίνει τα ίχνη που άφησε το πινέλο του ζωγράφου στο πέρασμά του από τον καμβά, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μια τραχιά ζωγραφική επιφάνεια που προσδίδει στο έργο αναγλυφικότητα.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
