Το έργο παρουσιάζει ένα τοπίο με βουνά στο βάθος, τη θέα των οποίων διακόπτει το δέντρο στο μέσο περίπου της σύνθεσης. Η απεικόνιση του ελληνικού τοπίου απετέλεσε προσφιλές θέμα του Άγγελου Γιαλλινά (1857 - 1939), ο οποίος γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1857. Αρχικά, σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλο τον Χαράλαμπο Παχή (1872-1875), ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία. Επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου και πέθανε το 1939. Στράφηκε στην υδατογραφία με μεγάλη επιτυχία και δημιούργησε «σχολή» στο είδος, όπου κυριαρχεί η ρεαλιστική απεικόνιση του τοπίου με ρομαντικές αναφορές που προκύπτουν από την τονική αρμονία των χρωμάτων αλλά και το φως που διαμορφώνει τους όγκους. Στο Τοπίο το φως λούζει το έργο από αριστερά ρίχνοντας σκιές στο δεξί τμήμα του έργου. Οι πράσινοι και μωβ τόνοι ακολουθούν το παιχνίδισμα του φωτός με αποτέλεσμα να δημιουργούνται επίπεδα και όγκοι παρά τη διαφάνεια του χρώματος. Το ελληνικό τοπίο ενέπνευσε πολλούς Έλληνες και καλλιτέχνες αλλά και περιηγητές ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Γιαλλινάς ακολούθησε το πιο συντηρητικό ρεύμα της ελληνικής τοπιογραφίας, όπου το χρώμα δεν διαλύει τη φόρμα αλλά αποτυπώνει ρεαλιστικά (και όχι φωτογραφικά) τη φύση.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
