Ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995), ζωγράφος και χαράκτης με σημαντικό έργο ιδίως κατά τον Μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τους Νικόλαο Λύτρα, Σπύρο Βικάτο και Γεώργιο Ιακωβίδη (απόφοιτος του 1926). Αργότερα, επέστρεψε στη Σχολή και παρακολούθησε το εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη (έως το 1932), ενώ το 1952, συμμετείχε στον κύκλο των ζωγράφων που ίδρυσαν την καλλιτεχνική ομάδα «Το εργαστήρι», για να τιμήσουν τον δάσκαλό τους. Ο Ζέπος, ειδικά, επηρεάστηκε έντονα από τις αντιλήψεις του Παρθένη τόσο στα πρώτα του έργα όσο και σε εκείνα από τη δεκαετία του 1950. Στη συγκεκριμένη ελαιογραφία εικονίζεται μια νέα γυναίκα, καθιστή με τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά της. Φοράει λευκή φούστα με κόκκινα πουά, κόκκινη μπλούζα και λαδί ζακέτα και έχει τα μαλλιά της πιασμένα ψηλό κότσο. Η κοπέλα προβάλλεται μπροστά από ένα φωτεινό τοπίο: τη θάλασσα, τα βουνά του ορίζοντα και την πλατιά ζώνη του ανοιχτογάλανου ουρανού. Όμως, το πρόσωπό της είναι ημιτελές – ίσως να πρόκειται για κάποιοι πορτρέτο που έμεινε ανολοκλήρωτο. Μολαταύτα, είναι ένα από τα πιο γοητευτικά έργα του Ζέπου που πιθανόν έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Χαρακτηρίζεται από την έμφαση στο περίγραμμα, την απλοποίηση των όγκων και των σχημάτων –που παραπέμπουν στη λαϊκή ζωγραφική– και, πρωτίστως, τη φωτεινή χρωματική κλίμακα. Τα πλακάτα χρώματα κινούνται σε φωτεινούς τόνους, δίνοντας στο σύνολο αισιόδοξη διάθεση.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
