Μεταξύ 1918-1919 ο Μάρκος Ζαβιτζιάνος (1884-1923) φιλοτέχνησε μια σειρά χαρακτικών προκειμένου να εικονογραφήσει μια έκδοση διηγημάτων του στενού του φίλου, Κωνσταντίνου Θεοτόκη, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε. Μεταξύ αυτών των έργων βρίσκονταν και κάποιες χαλκογραφίες που εμπνέονταν από το διήγημα «Το βιο της κυράς Κερκύρας» που ο Θεοτόκης είχε δημοσιεύσει τον Νοέμβριο του 1898 στο περιοδικό Τέχνη. Η ιστορία εμπνέονταν από τις λαϊκές δοξασίες και τις προφορικές παραδόσεις που σχετίζονταν με την αγία Κερκύρα, μια νεαρή μάρτυρα του Χριστιανισμού, η οποία σύμφωνα με την παράδοση είχε ταφεί κάτω από τη βασιλική της Παλαιόπολης, δηλαδή της αρχαίας Κέρκυρας, που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της σύγχρονης πόλης. Στη συγκεκριμένη σύνθεση εικονίζεται ένας ιερέας μπροστά από την κύρια είσοδο του ναού της αγίας, που όμως μοιάζει εγκαταλελειμμένος, ενώ χαμηλή βλάστηση φαίνεται να έχει φυτρώσει μπροστά. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η εικόνα να αποπνέει μια αίσθηση ανησυχίας στον θεατή. Η παράσταση, εξαιρετικά μικρή σε διαστάσεις, είναι φιλοτεχνημένη με την τεχνική της οξυγραφίας, που επιτρέπει στον καλλιτέχνη να δώσει μεγαλύτερη τονική διαβάθμιση στο ασπρόμαυρο χαρακτικό. Ο Ζαβιτζιάνος είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη. Από το 1904 έως το 1909 σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στο Μόναχο. Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον λογοτέχνη Κωνσταντίνο Χατζόπουλο και γνώρισε τις σοσιαλιστικές ιδέες. Το 1914 συμμετείχε στην καλλιτεχνική Συντροφιά των εννιά και διακόσμησε με σχέδια το περιοδικό τους Κερκυραϊκή Ανθολογία.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
