Ο συγκεκριμένος πίνακα ανήκεις τη θεματική της νεκρής φύσης. Πάνω στο τραπέζι ο ζωγράφος έχει δημιουργήσει μια σύνθεση με αντικείμενα: μια κίτρινη κανάτα (που δίνει και το όνομά της στο έργο), ένα πιάτο με σταφύλια, μερικά αχλάδια, ένα ανοιχτό βιβλίο και κάποια υφάσματα. Τα λιγοστά αντικείμενα του χώρου συμπληρώνουν τη σύνθεση που τοποθετείται στο εσωτερικό ενός μικρού δωματίου – πιθανότατα το δωμάτιο του ζωγράφου. Ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995), ήταν ζωγράφος και χαράκτης. Γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας και σπούδασε στην ΑΣΚΤ. Όταν ο Κωνσταντίνος Παρθένης διορίστηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ, ο Ζέπος επέστρεψε στη Σχολή και παρακολούθησε μαθήματα κοντά του (έως το 1932), επηρεάστηκε δε έντονα από τις αντιλήψεις του, όχι μόνο στα πρώτα του έργα αλλά ακόμη και στην ώριμη δημιουργία του. Άλλωστε, ο Ζέπος ήταν μεταξύ εκείνων των μαθητών του Παρθένη που ίδρυσαν την καλλιτεχνική ομάδα «Το εργαστήρι», κάνοντας τιμητική αναφορά στην κοινή τους αφετηρία και τον δάσκαλό τους. Η επίδραση του Παρθένη αλλά και του Γάλλου μοντερνιστή Πωλ Σεζάν είναι φανερές και στη συγκεκριμένη σύνθεση, όπως στη γεωμετρικοποίηση των όγκων (της κανάτας, των αχλαδιών, του υφάσματος), στην υιοθέτηση μιας ψυχρής χρωματικής κλίμακας με λίγες θερμές περιοχές (την κανάτα και το κόκκινο ύφασμα), στον τρόπο που ο χώρος (ιδίως ο τοίχος) διασπάται σε χρωματικές ζώνες που χτίζονται με μικρές, παράλληλες πινελιές. Το τελικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από ψυχρότητα και στατικότητα. Την ίδια στιγμή, όμως, φανερώνει βαθιά γνώση της λειτουργίας των όγκων και δείχνει μια προμελετημένη και προσεκτικά ισορροπημένη σύνθεση. Ο πίνακας φαίνεται πως είχε εκτεθεί στην Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1952, στο Ζάππειο (αρ. κατ. 165).
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
