Ο Γεράσιμος Στέρης (1898-1987) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους του Μεσοπολέμου μέχρι και την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ το 1936. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1917-1919 και πραγματοποίησε και ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στο Παρίσι. Επηρεασμένος έντονα από τη συμβολιστική ζωγραφική του Κωνσταντίνου Παρθένη αλλά και από τη μεταφυσική ζωγραφική του Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, στράφηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 σε δύο μεγάλες θεματικές ενότητες: τα ομηρικά ακρογιάλια και τις αλληγορικές/μυθολογικές συνθέσεις. Ένας από τους αρχαιοελληνικούς μύθους στους οποίους επέστρεφε συχνά στο έργο του ήταν εκείνος της Αριάδνης, την οποία ο Θησέας εγκατέλειψε στη Νάξο. Αυτός φαίνεται πως τον απασχολεί και στον συγκεκριμένο πίνακα από τη συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου. Στο πρώτο επίπεδο κυριαρχεί μια μισοξαπλωμένη, γυμνή γυναίκα, η οποία θα πρέπει να ταυτιστεί με την Αριάδνη. Πίσω της υπάρχει μια τριάδα αντρών (οι ναύτες του Θησέα;), ωστόσο οι δυο μορφές (μια γυναίκα και ένας άντρας) στα αριστερά επιτείνουν αυτή την αινιγματική αίσθηση του συνόλου. Τα γυμνά σώματα, μέσα στην απλότητά τους, θυμίζουν αρχαϊκά γλυπτά, ενώ οι λεπτοί χρωματικοί –όπου κυριαρχούν τα ψυχρά γαλάζια του τοπίου που αντιδιαστέλλονται με τα θερμά κορμιά– παραπέμπουν, όπως σημειώθηκε στον Παρθένη. Παρά τις αναφορές του, ο Στέρης κατορθώνει εδώ να αρθρώσει έναν προσωπικό λόγο και ταυτόχρονα ένα όραμα που αναφέρεται στην ελληνική αρχαιότητα αλλά και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό, όπως τον είχε γνωρίσει στη Γαλλία. Και εντέλει να αναζωογονήσει την ελληνική ζωγραφική του Μεσοπολέμου.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
