Ο Αλέξανδρος Κορογιαννάκης (1906-1966) ήταν από τους σημαντικούς καλλιτέχνες του Μεσοπολέμου, που ασχολήθηκε εξίσου με τη ζωγραφική και τη χαρακτική. Γεννήθηκε στα Μέγαρα, σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1920-1929), και αργότερα έγινε μέλος των δραστήριων καλλιτεχνικών ενώσεων Ελεύθεροι Καλλιτέχναι και Ομάς Ελλήνων Ζωγράφων Χαρακτών. Στα χρόνια του 1930 ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την αποτύπωση εργατών και αγροτών, καθώς και για την απεικόνιση του μόχθου, στο πνεύμα της διάδοσης των σοσιαλιστικών ιδεών, ενώ αισθητικά κινήθηκε προς τον νεορεαλισμό, αφομοιώνοντας επιδράσεις από τη γερμανική χαρακτική. Στο πνεύμα αυτό δημιούργησε μια σειρά θεμάτων με έμφαση στην αγροτική ζωή: συνθέσεις όπως ο Θερισμός, Στη βρύση, Πλύστρες αλλά και ο Τρύγος (όλα τους στη συλλογή του Μουσείου) πραγματεύονται τη δύσκολη καθημερινότητα της γυναίκας της υπαίθρου – δεν αποκλείεται δεν να φιλοτεχνήθηκαν έπειτα από επιτόπια παρατήρηση στη γενέτειρα του καλλιτέχνη, τα Μέγαρα. Ο Τρύγος, ένα από τα πιο γνωστά μεσοπολεμικά χαρακτικά του Κορογιαννάκη είχε εκτεθεί στην γ΄ έκθεση των Ελευθέρων Καλλιτεχνών, στην αίθουσα Το Ατελιέ τον Φεβρουάριο του 1937, καθώς και στην α΄ Πανελλήνια Έκθεση Χαρακτικής, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, τον Δεκέμβριο του 1938, δύο εκθέσεις που ανέδειξαν τη σημασία της ελληνικής μεσοπολεμικής πρωτότυπης χαρακτικής δημιουργίας. Εικονίζονται στο πρώτο επίπεδο τρεις γυναίκες που σηκώνουν κοφίνια με σταφύλια και τα αδειάζουν πιθανόν στο πατητήρι (τον λινό) προκειμένου να πατηθούν για να γίνει ο μούστος. Μάλιστα, οι γυναίκες, που φορούν παραδοσιακή ενδυμασία, δημιουργούν με την κίνησή τους μια μεγάλη καμπύλη, σαν να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που εικονίζεται σε τρεις εκδοχές – σε ένα πρωτότυπο συνθετικό εύρημα του χαράκτη. Στο βάθος διακρίνεται ένας άντρας που φορτώνει ένα γαϊδουράκι (δεξιά), καθώς και λεπτομέρειες του τοπίου, χαμηλοί δεντρόφυτοι λόφοι.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
