Στο έργο αποτυπώνεται ο γέρικος κορμός μιας ελιάς, ο οποίος κυριαρχεί στο τοπίο. Δεξιά, διακρίνεται η θάλασσα με ορεινούς όγκους στο βάθος, ενώ αριστερά συνεχίζει η βλάστηση. Το φως πέφτει στην πλαγιά από αριστερά με αποτέλεσμα οι σκιές να σμιλεύουν τον κορμό του δέντρου και να αποκαλύπτουν την τραχιά επιφάνεια του φλοιού του. Η χρωματική παλέτα κινείται σε γήινες αποχρώσεις όπου τα πράσινα εναλλάσσονται με κίτρινους και καφέ τόνους. Εξαίρεση αποτελεί το δεξί τμήμα του έργου, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί αποχρώσεις του μπλε και του μωβ για την απόδοση της θάλασσας. Στο σημείο αυτό ο Άγγελος Γιαλλινάς (1857 - 1939) έχει πετύχει τη μέγιστη διαφάνεια του χρώματος. Η υδατογραφία ως είδος, προσφέρεται για τέτοιου είδους εικαστικά αποτελέσματα. Η Γέρικη Ελιά αποτελεί μέρος μιας ευρείας σειράς υδατογραφιών που δημιούργησε ο ζωγράφος, όπου αποτυπώνει την ελληνική φύση, το ελληνικό τοπίο. Με εφαλτήριό του τον ρεαλισμό και με όχημα τα υδατοχρώματα κατορθώνει να δημιουργήσει ρεαλιστικές απεικονίσεις της ελληνικής γης με μια ρομαντική όμως διάθεση.
(EL)