Τοπίο
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*

1  ψηφιακό αρχείο

basic type logo 1 JPEG

δείτε ή κατεβάστε το ψηφιακό αρχείο
απευθείας από τον ιστότοπο του αποθετηρίου*
χρησιμοποιήστε
το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
Public Domain CC0
Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
CC0



Τοπίο (EL)

Δημήτρης Στεφανόπουλος (EL)

Παραγνωρισμένος σήμερα, ο Δημήτριος Στεφανόπουλος (1881-1932) που πέθανε σε ηλικία 51 ετών, ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους των μοντερνιστικών τάσεων στην Ελλάδα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα και το 1917 μετείχε στην ίδρυση και τις εκθέσεις της πρωτοποριακής Ομάδος Τέχνη. Το 1925 ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του και το 1930 πρωτοστάτησε στην ανασύσταση της Ομάδος Τέχνη (1930), όπου συμμετείχαν μερικοί από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της περιόδου. Ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία και την απεικόνιση της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου, ανανεώνοντας σε υφολογικό επίπεδο τη θεματική της ηθογραφίας και προετοιμάζοντας τις νεορεαλιστικές τάσεις της δεκαετίας του 1930, όπως εκφράστηκαν μέσα από μια νέα γενιά δημιουργών, κυρίως χαρακτών. Στον συγκεκριμένο πίνακα, μια τοπιογραφία ίσως από κάποια αμμουδιά της Αττικής, ο Στεφανόπουλος φανερώνει την πρωτοποριακή του ματιά: μολονότι εντάσσεται στο ευρύτερο κλίμα της μελέτης του «ελληνικού τοπίου» και του «ελληνικού φωτός», μια αντίληψη που χαρακτήρισε την στροφή των Ελλήνων ζωγράφων προς τον υπαιθρισμό κατ’ επίδραση της γερμανικής και ιδίως της γαλλικής τέχνης, αντιμετωπίζει το χρώμα ως βασικό εκφραστικό του μέσο και το χειρίζεται με τρόπο που φανερώνει γνώση του εξπρεσιονισμού. Οι εκτυφλωτικοί, ανοιχτοκίτρινοι όγκοι της άμμου στο πρώτο επίπεδο (δυο αμμόλοφοι) αφήνουν πίσω τους να φανεί η λεπτή ζώνη της ακτής. Δέντρα, στα δεξιά, και χαμηλά, μπλε βουνά στο βάθος, συμπληρώνουν το τοπίο. Όλα αυτά τα στοιχεία, όμως, δεν αποδίδονται περιγραφικά, με μια γραφική ματιά. Αντίθετα, πλάθονται με πλούσια χρωματική ύλη, που απλώνεται πάνω στο σκληρό χαρτόνι με ευκρινείς, γρήγορες και νευρικές πινελιές. Παραπέμποντας σε ανάλογες εικαστικές προσπάθειες του φίλου και συνοδοιπόρου του, Νικολάου Λύτρα, ο Στεφανόπουλος δίνει μια εικόνα της ελληνικής φύσης που δονείται από το δυνατό ηλιακό φως με τρόπο, συνομιλώντας ισότιμα με τις νεωτερικές τάσεις της ευρωπαϊκής τοπιογραφίας των αρχών του αιώνα. (EL)

ζωγραφική (EL)

ελαιογραφία σε χαρτόνι (EL)

30,5 × 46,5 εκ. (EL)

Πολιτισμός (κουλτούρα) (EL)

Εικόνα

http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.el




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.