Στο έργο αυτό παρουσιάζεται ένα τμήμα του πάρκου Αλκαζάρ στη Λάρισα. Η σύνθεση, που θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή κυρίως ως σπουδή για την προοπτική, βασίζεται στην αποτύπωση μιας πλατιάς αλέας δέντρων που ρίχνουν την παχιά σκιά τους στο έδαφος. Στο κέντρο σχεδόν της παράστασης αποτυπώνονται δύο ανθρώπινες φιγούρες που περπατούν ανάμεσα στα δέντρα, ενώ στα αριστερά διακρίνεται αποσπασματικά ένα πέτρινο περίπτερο αναψυχής. Ενδείξεις του ιδιότυπου χαρακτήρα της τοπιογραφίας του Γιολδάση εντοπίζονται και εδώ: o θεμελιώδης ρόλος του φωτός που κυριολεκτικά κτίζει το χρώμα σε έναν πλούτο αποχρώσεων, η κίνηση των περιγραμμάτων, ο χαρακτήρας του στιγμιότυπου. Η συνεχής ενασχόληση με τα προβλήματα που θέτει η σχέση φωτός-χρώματος, οδηγεί τον Γιολδάση από τη ρεαλιστική προσέγγιση και καταγραφή του χώρου σε μία ποιητική μετάπλαση του ορατού.
(EL)