Σειρές από λεπτά έλατα σε παράταξη εκτείνονται από το πρώτο επίπεδο μέχρι το βάθος, καλύπτοντας ολόκληρη τη ζωγραφική επιφάνεια. Απουσιάζει οποιοδήποτε παραπληρωματικό θέμα και το ενδιαφέρον εστιάζεται στην, όσο γίνεται, πιο πιστή απόδοση της όψης των δέντρων, της ομοιομορφίας τους και της ιδιαιτερότητας των φυλλωμάτων τους. Όσο προχωρούμε προς το βάθος το πράσινο δείχνει πιο πυκνό σε σχέση με τις αραιές διακλαδώσεις του πρώτου επιπέδου. Ανάμεσά τους μόλις που διαφαίνεται η αχνή κορυφογραμμή ενός βουνού, ενώ το έδαφος, σε τόνους του ανοιχτού πράσινου, έρχεται σε αντίθεση με τη γενική επικράτηση σκούρων τόνων στον πίνακα.
(EL)