Ψηλοί, κυματιστοί κορμοί δέντρων διασχίζουν κάθετα το ζωγραφικό χώρο ανάμεσα σε ακανόνιστες επιφάνειες πράσινου, γκρι και καφέ χρώματος που ορίζουν ένα φυσικό περιβάλλον με πολλά δέντρα. Το χρώμα κυριαρχεί πάνω στο σχέδιο. Έτσι, χωρίς διαχωρισμό των επιφανειών των χρωμάτων με σαφή περιγράμματα και γενικά, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τη λεπτομέρεια, αποδίδονται με ελευθερία οι λεπτοί κορμοί των δέντρων και τα, αντίθετα, παχιά φυλλώματά τους. Στο φόντο, το ίδιο γενικευτικά, με μια απλή μάζα λευκού και με λίγες μαύρες γραμμές για τα παράθυρα, υποβάλλεται σχεδόν, η ύπαρξη ενός μακρόστενου κτηρίου.
(EL)