Ο καλλιτέχνης μεταπλάθει μία από τις πλέον χαρακτηριστικές εικόνες του μινωικού πολιτισμού και του ελληνικού εν γένει, σε παράσταση καθαρού υποκειμενισμού. Απεικονίζεται το λαμπρό ανάκτορο της Κνωσού και ειδικότερα τα άνω διαμερίσματα. Δεν χρησιμοποιούνται όμως κάποια διακριτικά του ανακτορικού κέντρου και έτσι πιθανότατα δεν θα αντιλαμβανόμασταν ότι πρόκειται γι' αυτό χωρίς τον τίτλο στη διάθεσή μας. Γενικότερα το ύφος είναι αφαιρετικό. Ο ουρανός δε θα μπορούσε να είναι παρά ο φωτεινός, λαμπερός ουρανός του Αιγαίου και το συγκεκριμένο γαλάζιο τον αποδίδει εύστοχα. Η χρωματική αρμονία είναι η σημαντικότερη αρετή του έργου.
(EL)