Στο έργο αυτό ο θεατής τοποθετείται καταμεσής ενός εύφορου καταπράσινου οροπεδίου. Στο βάθος, ανάμεσα στα σύννεφα, απεικονίζεται η μεγαλοπρεπής οροσειρά του Κόζιακα. Την απόλυτη γαλήνη του φυσικού σκηνικού, που πλάθεται σε γκριζογάλανες και ανοιχτές πράσινες αρμονίες, διασπά στα αριστερά η φιγούρα της γυναίκας η οποία διασχίζει το στενό μονοπάτι. Για άλλη μια φορά ο Γιολδάσης αποτυπώνει εικαστικά την προσωπική του πίστη στον αξεδιάλυτο δεσμό ανθρώπου και φύσης μακριά από γραφικότητες.
(EL)